Demokrasi popular

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.
Tidak boleh disalahkan dengan Demokrasi Rakyat Ireland atau Marxist-Leninis . Untuk parti Itali, lihat Demokrasi Popular (Kiri Bersatu). Untuk parti Ecuatorian lihat Kesatuan Demokratik Kristian (Ecuador) 
Part of the Politics series
Democracy
Types
Related topics
icon Politics portal

Demokrasi popular ialah demokrasi langsung berdasarkan referendum dan alat lain untuk memperkasakan dan mengukuhkan kehendak popular. Konsep tersebut berkembang daripada falsafah politik Populisme sebagai versi demokrasi sepenuhnya untuk ideologi pemerkasaan popular ini. Namun demikian, ideologi ini terbebas daripada demokrasi, terdapat pengkritik yang membincangkan sama ada ia bertentangan atau tidak berkaitan dengan definisi asalnya ( lihat Nilai ). Walaupun ungkapan itu telah digunakan sejak abad ke-19 dan boleh digunakan untuk politik Perang Saudara Inggeris, tetapi definisi pada masa ini dianggap terkini dan baru dibangunkan sepenuhnya.

Penggunaan awal istilah dan/atau konsep[sunting | sunting sumber]

Penerbit dokumentari TV, pengarah dan penulis Colin Thomas, melihat Levellers, yang menentang kedua-dua monarki Stuart dan Republik Inggeris Oliver Cromwell sebagai salah satu kumpulan advokasi demokrasi popular awal. Thomas melihat garis demokrasi popular awal ini melalui gereja yang berpendapat berbeza, kepada Revolusi Amerika dan kemudiannya kesatuan sekerja British. [1]

Thomas Paine's Common Sense dianggap mempertahankan satu bentuk demokrasi popular [2]. Selain itu, Andrew Jackson adalah ahli politik dan presiden yang dianggap sebagai pembela demokrasi popular. [3] [4] [5] Jawatan presidennya dianggap untuk memulakan peralihan daripada republik ( Jeffersonian democracy ) kepada demokrasi popular ( Jacksonian democracy ) di Amerika Syarikat[6]

Walt Whitman menggunakan perkataan demokrasi popular dalam Democratic Vistas tentang tanggapan silap ragu kebanyakan demokrasi dengan hak mengundi sejagat daripada jenis yang lebih kurang langsung dan partisipatif yang dipertahankannya. Beliau mengakui bahawa sistem tersebut mempunyai masalah-masalahnya, tetapi "secara praktikal membenarkan dirinya melampaui tuduhan dan harapan peminatnya". [7] William Jennings Bryan dianggap sebagai seorang demokrat popular pula kerana sokongannya terhadap demokrasi berdasarkan kedaulatan rakyat. [8]

Seterusnya, Theodore Roosevelt dianggap sebagai pembela pemberontakan demokratik popular terhadap perniagaan besar dan elitisme. [9]

Pada penghujung separuh pertama abad ke-20, parti-parti demokrasi Kristian lebih suka "demokrasi popular" daripada demokrat Kristian. [10]

Pertengahan abad ke-20[sunting | sunting sumber]

Selepas pasca-kemerdekaan India, demokrasi popular, dengan liberalisme ekonomi dan sosial dan nasionalisme hindu, dianggap sebagai salah satu arus utama yang cuba mentakrifkan politik India sejak 1947. [11]

Iran juga dirujuk sebagai mempunyai sejarah Demokrasi Popular selari dengan Monarki Pahlevi sebelum penggulingan Mossadeq dan mengembalikan semula Shah . [12]

Eugene McCarthy dilihat sebagai pejuang presiden demokrasi popular pada tahun 1968. [9]

Pada tahun 1969, Muammar al-Gaddafi menggulingkan monarki pro-barat dan mencipta sistem demokrasi popular. [13]

Akhir abad ke-20[sunting | sunting sumber]

Same dengan Gathafi, Hafez al-Assad, menamatkan negara satu parti Ba'ath Syria yang diwujudkan oleh rampasan kuasa 1963 secara rasmi pada tahun 1970, dan mengisytiharkan penciptaan demokrasi popular berbilang parti. [14]

Pada tahun 1975 Al Gathafi menulis Buku Hijau, yang beliau mempertahankan sistem politiknya sebagai satu bentuk "demokrasi langsung dan popular" berdasarkan kehendak rakyat dan bukannya parlimen perwakilan.

Selepas kejatuhan Ferdinand Marcos pada tahun 1986, sebuah pusat penyelidikan dan advokasi, Institut Demokrasi Popular telah diwujudkan untuk mengkritik "politik elit" dan mempertahankan gerakan sosial tempatan reformis .

Beberapa Komunis Burkinabé menubuhkan sebuah kumpulan yang menyokong Demokrasi Rakyat Marxist-Leninis (walaupun dengan rancangan ekonomi pasaran bebas ) pada tahun 1989, Organisasi untuk Demokrasi Popular - Pergerakan Buruh . Pada tahun 1991 mereka meninggalkan Marxisme-Leninisme dan mengubah Marxisme-Leninisme mereka menjadi satu bentuk falsafah demokrat yang popular. [15]

Czechoslovakia yang berpusatkan masyarakat madani Václav Havel dianggap sebagai bentuk demokrasi yang popular oleh sesetengah pihak. [16]

Pada tahun 1996, Pertubuhan Demokrasi Popular - Pergerakan Buruh yang terkenal demokratik telah munubuhkan Kongres untuk Demokrasi dan Kemajuan, sebagai parti pemerintah semasa di Burkina Faso.

Zaman Kini[sunting | sunting sumber]

Internet dianggap sebagai satu medium yang penting atau contoh amalan demokrasi popular moden. [17]

Timur Tengah dianggap oleh beberapa kumpulan Marxis sebagai sedia dan menginginkan demokrasi popular (mungkin merujuk kepada Demokrasi Rakyat Marxis). Namub begitu, "reka bentuknya yang neokonservatif" dan kuasa Amerika menghalang pembentukannya. [18]

Selain itu, terdapat tanda-tanda yang ditafsirkan oleh penganalisis sebagai contoh demokrasi popular, seperti di Nigeria, [19] Abkhazia dan Georgia . [20]

Bekas presiden Venezuela Hugo Chávez juga dianggap untuk mengamalkan [21] atau merangsangkan [22] demokrasi popular.

Pada tahun 2003, penerbitkan buku demokrasi kritikan popular Hilary Wainwright 's Reclaim the State: Experiments in Popular Democracy, telah dianggap sebagai salah satu penilaian terhadap kedua-dua demokrasi sosial dan kerajaan besar serta neoliberalisme dan perniagaan besar .

Pergerakan demokrasi China pun memilih sistem demokrasi popular sebagai model untuk mengembangkan Republik Rakyat China daripada sistem satu parti semasa ("demokrasi rakyat"). Pengerakan ini telah telah dikritik sebagai 'menjual- keluar' oleh beberapa aktivis demokrasi Cina. [23]

Nilai-nilai[sunting | sunting sumber]

Berdasarkan grassroot, demokrasi popular adalah model demokrasi langsung dan penyertaan demokrasi yang ideal, dan tidak mempunyai nilai yang ditentukan selain sokongan berbanding daripada jenis yang lebih representatif. Namun begitu, percubaan telah dibuat untuk mentakrifkan ideal-ideal demokrasi popular sebagai satu langkah untuk demokrasi penuh . Cadangan untuk mentakrifkan nilai-nilai demokratik Popular adalah:

Belanjawan penyertaan dan dasar Forum Porto Alegre juga dikaitkan dengan demokrasi popular beberapa pengarang sayap kiri. [26]

Ideal demokrasi popular dikeluarkan sebagai preposisi Populisme (cth: pemerintahan popular dalam demokrasi lebih adil daripada parlimen elitis; keputusan-keputusan melalui referendum umum lebih adil daripada keputusan oleh parlimen dan kerajaan), dan platform kumpulan tertentu yang mendakwa bertukaran demokratik popular hanya sama dengan pelbagai gerakan populis demokratik dan tidak demokratik. Oleh sebab itu, perbincangan mengenai hubungan antara kedua-dua falsafah politik boleh dibincangkan. [27] [28] [29]

Sokongan[sunting | sunting sumber]

Kini, ideal ini disokong oleh Glenn Smith [30] (yang dihubungkan dengan Institut Rockridge, [31] sebuah organisasi yang tidak wujud lagi) dan ramai lagi Demokrat Progresif, Liberal dan Populis.

Disebabkan oleh konsep yang mengelirukan, banyak pihak mengambil kesempatan untuk menggelarkan diri mereka sebagai Parti Demokratik Popular, Parti Demokrat Popular atau Parti Demokratik Rakyat, malah Parti Popular Demokratik atau Parti Rakyat Demokratik, dan menyatakan untuk menyokong kedaulatan rakyat dalam beberapa bentuk daripada demokrasi popular.

Contohnya, Alistair McConnachie sering menulis artikel yang menyokong demokrasi popular [24] [25] untuk badan pemikiran Sovereignty.

Populis Harry C. Boyte menggunakan beberapa tema demokrat yang popular dalam menyokong demokrasi grassroots .

Maois Nepal juga menyokong bentuk demokrasi popular sosialis, bukan elitis, [32] dan boleh difahami sebagai satu bentuk demokrasi rakyat Maois, tetapi itu lebih berdasarkan penyertaan popular dan lebih kurang terhadap parti Vanguard .

Kritikan[sunting | sunting sumber]

Whitman menulis Democratic Vistas sebagai jawapan terhadap kritik terhadap hak mengundi sejagat dan demokrasi penuh oleh Thomas Carlyle dalam Latter-Day Pamplets. Beliau menganggap bahawa sistem demokrasi popular telah memberi terlalu banyak hak kepada rakyat yang tidak berpendidikan, kerana itu seharusnya disimpan dalam tangan golongan berpendidikan tinggi dan bangsawan . [33] Kritikan ini telah diulang beberapa kali untuk menunjukkan keburukkan demokrasi popular sesuatu lagi untuk pemerintahan gerombolan .

Idea demokrasi berdasarkan majoriti dan kehendak popular telah dituduh untuk mencetuskan penganiayaan Tamil Sri Lanka . [34]

Batasan lain demokrasi popular pun ditunjukkan dalam hubungannya dengan gerakan sosial lain (sebagai feminisme dan kesatuan sekerja ).

Lihat juga[sunting | sunting sumber]

Rujukan[sunting | sunting sumber]

  1. ^ Off With Their Heads – Bristol Radical History Week 2008, Bristol Radical History Group, section The Levellers Are Dead – Long Live The Levellers! – Colin Thomas
  2. ^ Common Sense: The Rhetoric of Popular Democracy Diarkibkan 11 Mei 2009 di Wayback Machine, A We The People Resource, EDSITEment!.neh.org
  3. ^ Andrew Jackson
  4. ^ JACKSON COMES TO POWER: THE ELECTION OF 1828
  5. ^ The Reader's Companion to American History, ed. Eric Foner, John Arthur Garraty, Society of American Historians, Houghton-Mifflin, 1991, section "JACKSONIAN DEMOCRACY"
  6. ^ American Lion: Andrew Jackson in the White House, by Jon Meacham, Powell's.com
  7. ^ What Whitman Knew, David Brooks, fourteenth paragraph
  8. ^ Where Did the Party Go?: William Jennings Bryan, Hubert Humphrey, and the Jeffersonian Legacy, Jeff Taylor, University of Missouri Press, 2006
  9. ^ a b Insurgency campaigns and the quest for popular democracy: Theodore Roosevelt, Eugene McCarthy, and party monopolies
  10. ^ The Christian Democrat International, Roberto Papini, page 32
  11. ^ Reinventing India: Liberalization, Hindu Nationalism and Popular Democracy, eu.Wiley.com
  12. ^ Obama, Hillary and full circle on Iowa, Sidney Morning Herald, Sidney Morning Herald Blog, third comment
  13. ^ Libya: Popular Democracy Or Police State?, Youtube.com
  14. ^ President Hafez Assad Diarkibkan 1 Ogos 2012 di Wayback Machine, official Bashar al-Assad website
  15. ^ Political Parties of the World (6th edition, 2005), ed. Bogdan Szajkowski, page 96.
  16. ^ Popular Democracy in Prague after the Velvet Revolution, Metta Spencer, Peace Magazine, Aug-Sep 1990
  17. ^ The Impact of the Internet on Popular Democracy in the United States Diarkibkan 14 Oktober 2016 di Wayback Machine, Gabriel J. Gubash, Saint Mary's University of Minnesota, Minneapolis, Minnesota, May, 1997
  18. ^ Marxism mailing list archive, re: The growing striving for popular democracy in the MiddleEast – striving where? Diarkibkan 15 Disember 2012 di archive.today, Marxism mailing list, 16 May 2005
  19. ^ Good Governance, A Desiderata For Popular Democracy In Nigeria, Prince Charles Dickson, Nigeria Village Square, 22 March 2008
  20. ^ Abkhazie-Géorgie : essai de démocratie populaire, Mathilde Damoisel, Caucaz Europenews, 1 June 2003, (in French)
  21. ^ Monthly Review, Nepal and Venezuela: For Popular Democracy, against Ceremonial Democracy, Pratyush Chandra Monthly Review magazine, 23 April 2006
  22. ^ Travel to Venezuela: Popular Democracy Diarkibkan 17 Februari 2009 di Wayback Machine
  23. ^ Charter 08: Chinese Activists Question Effectiveness Of Popular Democracy Charter, Joel Schectman, Huffington Post, 23 February 2009 (published online by Overseas Chinese Democracy Coalition News and Article Release Issue Number: A443-O132, at the Wei Jingsheng Foundation)
  24. ^ a b c d e f McConnachie, Alistair (March 2005). "The five principles of democracy (blog)". sovereignty.org.uk. Sovereignty (online magazine by Alistair McConnachie). Diarkibkan daripada yang asal pada 24 May 2015.
  25. ^ a b c McConnachie, Alistair (February 2002). "The sovereignty strategy to regain control of our government (blog)". sovereignty.org.uk. Sovereignty (online magazine by Alistair McConnachie). Diarkibkan daripada yang asal pada 17 June 2012.
  26. ^ Menser, Mike; Robinson, Juscha. "Participatory Budgeting: from Porto Alegre, Brazil to the U.S." populareconomics.org. Popular Economics. Diarkibkan daripada yang asal pada 21 July 2011. Dicapai pada 20 April 2009.
  27. ^ Howarth, David (2005). "Populism or Popular Democracy? The UDF, Workerism and the Struggle for Radical Democracy in South Africa". Dalam Panizza, Francisco (penyunting). Populism and the Mirror of Democracy. Verso. m/s. 202–223. ISBN 9781859844892. Preview.
  28. ^ Hall, Stuart (May–June 1985). "Authoritarian Populism: A Reply to Jessop et al". New Left Review. New Left Review. I (151).
  29. ^ Simons, Jon (30 August 2007). "Democratically Aestheticized Politics". American Political Science Association. Diarkibkan daripada yang asal pada 3 March 2016. Dicapai pada 9 October 2012. Paper presented at the annual meeting of the American Political Science Association, Hyatt Regency Chicago and the Sheraton Chicago Hotel and Towers, Chicago, Illinois.
  30. ^ The Promise of Popular Democracy, Part II: Solidarity of the Shaken Diarkibkan 5 Mei 2008 di Wayback Machine, Glenn W. Smith, Rockridge Institute, Sun 27 Apr 2008
  31. ^ The support of the Rockridge Institute to popular democracy can be seen in their website's The Promise of Popular Democracy series Diarkibkan 19 September 2008 di Library of Congress Web Archives
  32. ^ Nepal and Venezuela: For Popular Democracy, against Ceremonial Democracy, by Pratyush Chandra
  33. ^ What Whitman Knew, David Brooks, ninth paragraph.
  34. ^ The Specter of Popular Democracy: How Majoritarianism is Facilitating Genocide in Sri Lanka Diarkibkan 17 Mac 2012 di Wayback Machine, Moggy on 8 March, Zimbio, 2009
Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Demokrasi_popular&oldid=6140176"