Pornografi di Jepun

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.
Majalah lucah di rak di Jepun, 2009
Video dewasa di kedai sewa Jepun, 2008
Manga hentai dijual di Jepun

Jepun mempunyai ciri tersendiri dalam dunia pornografi yang mudah membezakannya daripada pornografi barat.[1] Filem lucah biasanya dikenali sebagai "video dewasa" (AV) di Jepun, dengan video dewasa Jepun (JAV) merujuk kepada industri filem lucah tempatan. Filem animasi pula kerap dirujuk sebagai hentai dalam bahasa Inggeris, tetapi di Jepun, istilah "anime dewasa" dan "animasi erotik" (atau anime ero) turut digunakan. Selain daripada video dan majalah lucah yang memaparkan pelakon langsung, terdapat kini juga kategori manga dan anime lucah (dikenali sebagai hentai), serta permainan komputer lucah (eroge; untuk kedua-dua PC dan konsol permainan).

Mencerminkan pandangan Jepun terhadap seksualiti dan budaya, pornografi Jepun menerokai spektrum luas tindakan seksual heteroseksual, homoseksual, dan transgender sebagai tambahan kepada fetish dan parafilia yang unik. Bermula dengan cerita erotik dan cetakan blok kayu sebelum abad ke-20, pornografi Jepun berkembang menjadi subkategori yang berbeza. Sebahagian daripadanya dilakukan sebagai usaha untuk mengelak undang-undang Jepun berkaitan dengan penapisan, tetapi juga untuk memenuhi keinginan tertentu. Pelakon dan penerbit sering kali memaparkan tindakan yang dalam sejarah pornografi barat jarang dilihat atau malah tidak pernah digambarkan, dan kini kurang umum; antara lain bukkake (pancutan berkumpulan), gokkun (mengambil air mani), omorashi (perlu membuang air kecil), dan erotika tentakel merupakan beberapa genre erotika Jepun yang unik. Lolicon (perempuan muda), shotacon (lelaki muda), dan sumbangan mereka kepada kontroversi berkaitan dengan peraturan pornografi kartun yang menggambarkan kanak-kanak di bawah umur telah menjadi isu utama yang melibatkan perlindungan kanak-kanak, kebebasan bersuara, dan moral awam di dalam dan di luar Jepun.

Kanun Keseksaan Jepun sejak permulaan abad ke-20 telah memuatkan ketentuan mengenai kandungan yang dianggap tidak senonoh, sehingga mana-mana produksi pornografi yang sah diwajibkan untuk menyensor genitalia pelakon dan pelakonnya; ketentuan penapisan ini turut merangkumi grafik manga hentai, permainan video, dan anime. Hingga pertengahan tahun 1990-an, sebarang gambaran rambut kemaluan juga telah disensor. Bagian belakang hanya disensor apabila terdapat sentuhan atau penetrasi. Namun, payudara dan puting tidak tunduk kepada penyensoran. Biasanya, pikselisasi digunakan untuk mematuhi panduan penapisan tanpa membuatkan gambar terlalu jelas.

Sejarah[sunting | sunting sumber]

Sebelum abad ke-20[sunting | sunting sumber]

Shunga, atau gambar bongkah kayu lucah, dicetak dengan merangkumi pelbagai situasi yang dapat dibayangkan. Penggunaan sebenar shunga pada tempoh tersebut masih menjadi subjek perdebatan, namun mungkin menyerupai penggunaan bahan lucah moden, termasuk aktiviti seperti melancap dan menonton bersama dengan pasangan. Beberapa seniman bongkah kayu terkenal yang menghasilkan karya-karya ini termasuk "Impian Isteri Nelayan" oleh Hokusai, "Lesbian dan Dua Kekasih," serta "Pelanggan Kitagawa Utamaro Melincirkan Seorang Pelacur." Salah satu koleksi shunga yang paling terkenal dapat ditemui dalam karya "A Bedside Guide to the Colors of Love in Spring" oleh Kunisada pada tahun 1850.

Selepas Pemulihan Meiji pada separuh kedua abad ke-19, penerbitan bahan lucah merosot di bawah tekanan kerajaan.

Pada abad ke-20[sunting | sunting sumber]

Pada zaman Taishō lewat dan awal Zaman Shōwa, pergerakan artistik yang dikenali sebagai Eroguronansensu, secara harfiah bermaksud "erotik-grotesk-karut", muncul yang dipengaruhi oleh karya seni dekaden Eropah. Ekspresi seksual terbuka diterima dalam novel dan manga, tetapi kawalan ketat dikenakan terhadap gambar dan filem.[2] Selepas Perang Dunia II, undang-undang menentang 'kelucahan', iaitu Perkara 175, menjadi satu-satunya undang-undang penapisan rasmi yang masih berkuat kuasa.[3] Semasa pendudukan Berikat di Jepun yang berlangsung sehingga 1952, semua bentuk bahan seksual eksplisit dilarang di negara itu. Tentera Amerika yang menduduki Jepun memperkenalkan idea-idea Barat tentang moral dan undang-undang. Masyarakat Jepun secara perlahan mula menerima beberapa idea dan amalan ini. Idea negatif terhadap pornografi, yang asing dalam budaya Jepun, diterima dan digunakan dalam gambaran visual kerana ia adalah yang paling mungkin diiktiraf dan oleh itu dikritik oleh orang Barat. Akibatnya, sebaik tentera pendudukan meninggalkan, kerajaan Jepun mengekalkan larangan terhadap bahan seksual eksplisit hingga ke akhir tahun 1980-an; imej atau gambaran kebogelan depan dilarang, begitu juga gambar rambut kemaluan atau alat kelamin. Tiada perbuatan seks boleh digambarkan secara grafik. Kerja seks telah diharamkan di Jepun sejak tahun 1958.[4]

Terinspirasi oleh majalah seperti Playboy, majalah lucah dicetak segera setelah Perang Dunia II. Rencana Playboy menampilkan gaya hidup Amerika, dengan wanita kebanyakan bukan dari Asia, temu bual bersama individu yang sebahagian besar tidak dikenali di Jepun, dan sorotan pada fesyen dan sukan menjadi 'melahirkan fesyen' untuk genre yang dikenali sebagai yōmono (yang secara harfiah bermaksud "perkara Barat").[5]

Pada awal tahun 1960-an, beberapa studio filem mula menghasilkan "filem merah jambu". Dengan undang-undang penapisan yang melarang pemaparan alat kelamin tetapi pada masa yang sama memberi kebebasan untuk meluahkan aspek-aspek lain, filem-filem ini dengan cepat mencakupi pelbagai genre, termasuk rogol dan perhambaan. Sepanjang tahun 1960-an, kebanyakan "filem merah jambu" dihasilkan oleh pembuat filem dengan bajet rendah seperti Kōji Wakamatsu. Pada tahun 1971, studio utama Nikkatsu juga mula terlibat dalam genre filem merah jambu.

Bermula pada tahun 1971, majalah berorientasikan homoseksual mula muncul, termasuk Barazoku. Majalah homoseksual cenderung untuk disesuaikan dengan segmen tertentu populasi, seperti Badi, yang menampilkan lelaki dewasa yang lebih muda, Samson, yang dikhaskan untuk lelaki berbadan gemuk, dan G-men, menampilkan lelaki berotot.

Filem cinta Jepun "In the Realm of the Senses" arahan Nagisa Ōshima pada tahun 1976 telah diharamkan di Jepun disebabkan kandungannya yang berbogel dan erotik. Walaupun dengan cepat menjadi sensasi di festival filem di New York dan Cannes, pada Oktober 1976, filem ini telah dirampas oleh pihak berkuasa Jepun. Filem ini berdasarkan kisah benar yang terkenal di Jepun, dan kandungannya, yang melibatkan gambaran jelas tentang asphyxiophilia, dianggap terlalu lucah untuk ditayangkan secara umum di Jepun. Penerbit dan penulis skrip filem tersebut telah dihadapkan ke mahkamah dan didakwa atas tuduhan cabul, tetapi akhirnya mereka didapati tidak bersalah. Kebogelan depan tidak dibenarkan muncul dalam filem di Jepun sehingga tahun 1986.[4]

1980-an[sunting | sunting sumber]

Pada tahun 1980-an, percambahan video lucah yang lazimnya dipanggil A/V (singkatan untuk video dewasa) meningkat jualan kerana kebanyakan keluarga Jepun pada masa itu memiliki sekurang-kurangnya dua set televisyen dan pemain rakaman video (VCR). Dikatakan, walaupun tanpa bukti kukuh, bahawa format VHS menjadi lebih popular daripada Betamax kerana sejumlah besar A/V dikeluarkan dalam format VHS. Beberapa A/V juga dijual dalam format cakera laser. Bermain permainan pada komputer peribadi tanpa had pada kandungan, kecuali untuk undang-undang penapisan, kadang-kadang dianggap sebagai sinonim dengan bermain permainan bishōjo, kerana hanya sedikit orang Jepun yang melihat sebarang alasan untuk bermain permainan video pada platform ini berbanding dengan konsol permainan video.

Pada akhir 1980-an, pasaran dōjinshi berkembang pesat. Kira-kira separuh pasaran ini dianggarkan terdiri daripada karya pornografi. Meskipun isu hak cipta menjadi masalah dalam pasaran ini, dōjinshi sering dianggap sebagai tempat di mana seseorang boleh memulakan karya mereka sebelum membuat penampilan pertama dalam majalah profesional. Genre Yaoi juga bermula di dalam pasaran dōjinshi.

1990-an[sunting | sunting sumber]

Menurut John Carr, penasihat kerajaan United Kingdom mengenai dasar keselamatan Internet untuk kanak-kanak, dua pertiga daripada semua imej pedofilik di Internet pada akhir tahun 1990-an mungkin berasal dari Jepun. Beliau seterusnya mengulas, "Kami berpendapat bahawa pornografi kanak-kanak, dalam apa jua bentuk, menggalakkan nilai dan menghantar mesej bahawa adalah OK untuk mendera kanak-kanak secara seksual. Ia membantu pedofilia untuk mewajarkan idea atau tingkah laku mereka dan ia menghilangkan kepekaan masyarakat secara keseluruhan." Sejak pengenalan undang-undang terhadap pornografi kanak-kanak pada tahun 1999, perkadaran itu kini dipercayai kurang daripada 2%. ECPAT percaya bahawa banyak penerbit pornografi kanak-kanak mungkin hanya beralih kepada menghasilkan anime atau filem yang memaparkan orang dewasa berpakaian seperti kanak-kanak.[6]

abad ke-21[sunting | sunting sumber]

Semasa penutupan COVID-19, penonton global untuk pornografi Jepun meningkat secara ketara apabila lebih ramai orang terpaksa tinggal di rumah. Jualan video, mainan seks, dan juga sari kata meningkat secara signifikan dalam tempoh ini.[7] Pada masa yang sama, penggunaan gogal VR juga meningkat, terutamanya disebabkan oleh peningkatan kandungan yang tersedia dan kelajuan internet yang lebih pantas.[8][9]

Dengan berkembangnya industri pornografi di Jepun, semakin banyak wanita di negara itu menjadi mangsa eksploitasi seksual. Banyak di antara mereka tertipu untuk mempercayai bahwa mereka mendaftar untuk "kontrak peragaan", tetapi kemudian dipaksa menjadi pelakon lucah.[10] Kejadian ini yang berterusan telah menimbulkan seruan untuk menerapkan peraturan yang lebih ketat dalam industri tersebut.[11]

Pada September 2022, salah satu tapak web pengedaran video dewasa terbesar di Jepun, R18.com, mengumumkan penutupan kekal pada 31 Januari 2023 disebabkan isu pengebilan.[12][13] Walau bagaimanapun, laman web induk syarikat tersebut, DMM.com di Jepun, akan terus beroperasi, walaupun pembayaran antarabangsa telah dihadkan.

Pada Jun 2022, kerajaan Jepun meluluskan rang undang-undang bertujuan melindungi hak pelakon dan pelakon yang dipaksa masuk ke dalam industri pornografi.[14] Set undang-undang baru memberikan hak kepada individu yang bersetuju untuk muncul dalam filem lucah untuk menamatkan kontrak mereka pada bila-bila masa sebelum dan setahun selepas tayangan umum filem tersebut tanpa syarat. Rang undang-undang ini juga menetapkan bahawa tempoh sebulan mesti berlalu antara menandatangani kontrak dan penggambaran, dan tempoh empat bulan mesti berlalu antara penggambaran dan tayangan umum filem tersebut, memberikan masa kepada pelakon dan pelakon untuk mempertimbangkan semula keputusan mereka. Selain itu, rang undang-undang ini menekankan keperluan untuk ketelusan mengenai jenis perbuatan seksual yang terlibat dalam filem dengan memerlukan penerbit memberikan penjelasan bertulis tentang sifat kandungan dan butiran perbuatan seksual yang terlibat. Sebarang tindakan atau ugutan untuk menghalang penarikan kontrak boleh dihukum penjara sehingga 3 tahun atau denda sebanyak 3 juta yen untuk individu, dan 100 juta yen untuk syarikat.[15]

Pertimbangan[sunting | sunting sumber]

Undang-undang penapisan[sunting | sunting sumber]

Di bawah Perkara 175 Kanun Jenayah Jepun, mereka yang menjual atau mengedar bahan lucah boleh dikenakan hukuman denda atau penjara. Perkara 175 dimasukkan ke dalam dokumen asal pada tahun 1907 dan kekal relatif tidak berubah.[16] Pada suatu ketika, gambar rambut kemaluan dan alat kelamin dewasa pernah dianggap sebagai kandungan lucah.[17]

Maebari (secara harfiah bermaksud "tampalan depan") adalah istilah slanga Jepun yang digunakan dalam industri lucah untuk merujuk kepada tindakan "menyembunyikan rambut kemaluan".[18] Pada awalnya, tindakan ini melibatkan melekatkan pita pelekat di bahagian kelangkang, dan istilah maebari digunakan untuk merujuk kepada pita tersebut.[19] Teknik ini memungkinkan pembuat filem untuk mematuhi keperluan penapisan Jepun dan mengelakkan risiko penggambaran semula yang mahal.[20] Dalam konteks filem merah jambu Jepun, maebari telah berkembang menjadi penutup seperti pembalut pelekat yang dibuang setelah digunakan.[20] Biasanya berwarna kulit[21] dan berbentuk segi tiga.[22] Walau bagaimanapun, dengan populariti pencukuran bulu kemaluan, penggunaan maebari kini semakin jarang.[18]

Video pornografi seringkali menggambarkan adegan seks eksplisit di mana alat kelamin peserta disensor dengan pikselisasi. Tahap pikselisasi pada zakar boleh berbeza-beza antara satu video dengan yang lain. Waterfruit dan Santa Fe, penerbitan oleh Kishin Shinoyama, adalah kemungkinan salah satu penerbitan pertama yang memaparkan rambut kemaluan secara terbuka. Banyak syarikat penerbitan video terlibat dalam persatuan etika yang menetapkan panduan tentang apa yang boleh dan tidak boleh dilakukan. Persatuan Etika Video Nihon, Organisasi Etika Perisian Komputer, dan Persatuan Lembut Kandungan adalah tiga contoh organisasi yang melibatkan diri dalam menggariskan garis panduan ini.

Agama dan lucah[sunting | sunting sumber]

Agama asli Jepun, Shinto (Kami-no-Michi), berdasarkan animisme, dengan kepercayaan bahawa makhluk ghaib tinggal di alam semula jadi. Dewa dan dewi Shinto bukanlah tempat moral atau kesempurnaan; sebaliknya, mereka wujud dalam alam semula jadi dan oleh itu, seksualiti adalah sebahagian semula jadi dalam kehidupan itu sendiri.[23] Oleh itu, sikap beragama tidak menjadi penghalang kepada kehadiran bahan lucah dalam masyarakat Jepun.

Pornografi kanak-kanak[sunting | sunting sumber]

Memiliki pornografi kanak-kanak yang menggambarkan kanak-kanak sebenar adalah diharamkan di Jepun sejak Jun 2014.[24] Pengedaran pornografi kanak-kanak telah diharamkan secara undang-undang pada tahun 1999 selepas tekanan antarabangsa daripada Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu, UNICEF, dan organisasi antarabangsa lainnya. Walaupun undang-undang membuat perbezaan antara pornografi yang ketara dan yang bersifat lembut,[25] yang tersedia secara meluas di Jepun, seperti di pusat media idola junior dan lolicon seperti Akihabara dan Nipponbashi, dan kebanyakan konbini atau kedai serbaneka Jepun. Pendakwaan telah dibuat di bawah undang-undang baharu oleh pendakwa raya dalam sistem undang-undang unik Jepun, yang mengakibatkan beberapa keputusan kewangan, dengan ketegasan penguatkuasaan yang terus berubah mengikut wilayah.

Serangan seksual[sunting | sunting sumber]

Pada tahun 1999, Milton Diamond dan Ayako Uchiyama menyatakan bahawa peningkatan bahan lucah di Jepun dari tahun 1970-an dan seterusnya menyebabkan penurunan keganasan yang dilaporkan. [26]

Pada tahun 2016, kumpulan kempen Human Rights Now melaporkan dakwaan bahawa sesetengah wanita yang muncul dalam filem lucah telah dipaksa untuk melakukannya tanpa kehendak mereka sendiri.[27] Kumpulan tersebut mendesak pengenalan undang-undang untuk mengawal selia syarikat pengeluaran dan memberikan bantuan kepada mana-mana penghibur yang pernah mengalami penderaan.[28]

Paksaan[sunting | sunting sumber]

Pada tahun 2016, pelakon lucah Jepun Saki Kozai memberitahu AFP, Tokyo, bahawa dia telah ditipu untuk muncul dalam filem lucah. Dia menandatangani perjanjian dengan sebuah agensi yang diyakininya akan mengikutinya sebagai model. Namun, pada sesi penggambaran pertama, dia diperintahkan untuk menanggalkan pakaian dan melakukan hubungan seks di depan kamera. Dikelilingi oleh 20 lelaki, dia tidak dibenarkan berkata "tidak" dan terpaksa melakukan tindakan tersebut tanpa kerelaan. Agensi tersebut juga meyakinkannya untuk menjauhkan diri dari keluarganya agar dapat memberikan tumpuan sepenuhnya kepada pekerjaannya. Seorang wanita lain dalam industri lucah juga berkongsi bahawa dia telah ditipu untuk terlibat dalam industri tersebut oleh sebuah agensi yang berpura-pura sebagai agensi penyanyi.[29]

Gambaran aktiviti haram[sunting | sunting sumber]

Banyak filem lucah buatan Jepun (JAV) mempunyai tajuk yang kadang-kadang menimbulkan kekhawatiran, seperti menyiratkan penglibatan kanak-kanak di bawah umur atau menampilkan adegan jenayah sebenar. Namun, penting untuk dicatat bahawa semua tajuk yang diedarkan dengan kelulusan Eirin, badan kawal selia industri filem Jepun, adalah sepenuhnya mematuhi undang-undang Jepun dan tidak melanggar mana-mana peraturan.

Jenis[sunting | sunting sumber]

Dōjin dan parodi[sunting | sunting sumber]

Rencana utama: Dōjinshi

Dōjinshi (sering ditransliterasikan sebagai doujinshi) merujuk kepada karya terbitan sendiri, yang kebanyakan berupa manga, dan sering (meskipun tidak selalu) berfokus pada konten dewasa, baik sebagai karya asli maupun parodi anime, permainan, dan manga yang pop

Anime[sunting | sunting sumber]

Rencana utama: Hentai

Erotika animasi (dikenal di Barat sebagai hentai tetapi di Jepun sebagai "anime dewasa," "anime ero," atau "animasi erotik") merupakan genre yang populer di Jepun, dan umumnya mempertahankan gaya animasi yang sama yang ditemukan dalam bentuk animasi Jepun yang populer, yang disebut sebagai anime.

Digunakan dalam percakapan harian dalam bahasa Jepun, secara lalai, makna istilah hentai ialah "aneh" dengan merujuk kepada "sesat", yang bermaksud bahawa sebarang bentuk keintiman dianggap sebagai "aneh" tanpa membezakan antara erotika "biasa" dan "aneh".

Permainan[sunting | sunting sumber]

Laman utama: Bishōjo game dan Eroge

Permainan berorientasikan dewasa adalah genre untuk permainan video yang popular di Jepun. Karena hambatan bahasa dan perbedaan budaya, genre ini kurang populer di luar Jepun. Dikenal sebagai permainan bishōjo atau "permainan gadis cantik" (disebut secara bergantian bishoujo), atau sebagai eroge dalam bahasa Jepun, permainan ini dikenal dengan beberapa nama yang digunakan oleh penggemar berbahasa Inggris, termasuk permainan PC dating-sim, permainan hentai/H, dan sebagainya. Syarikat seperti JAST USA dan MangaGamer sedang menterjemahkan simulasi kencan dan novel visual ke dalam bahasa Inggris untuk pasar internasional di luar Jepun. Dalam konteks permainan video dewasa di Jepun, penarafan "18+" telah dibuat oleh Pertubuhan Etika Perisian Komputer atau Persatuan Lembut Kandungan. Namun, penarafan untuk permainan video dewasa belum termasuk dalam Organisasi Penilaian Hiburan Komputer.

Internet[sunting | sunting sumber]

Fiksyen Peminat, yang sering ditemui di laman web, tidak terbatas kepada watak rekaan dan sering menggunakan orang sebenar juga, walaupun karya ini mungkin tidak masuk akal bagi mereka yang tidak mengikuti rancangan TV Jepun. Penulis Dōjinshi biasanya memanfaatkan Internet untuk memasarkan hasil karya mereka dengan menyediakan pratinjau karya baru, memberikan alamat rahsia di mana pembeli dapat menemukan karya tambahan, dan memperlihatkan contoh permainan mereka. Mereka juga merekrut penulis dan seniman baru secara dalam talian. Beberapa enjin carian yang berorientasi dewasa secara eksklusif telah dicipta untuk membolehkan individu mencari laman web yang mereka cari tanpa perlu menyelusuri laman web komersial yang mencantumkan semua kata kunci. Banyak karya dōjinshi dipaparkan di laman web yang mengumpulkan seni dan membolehkan orang ramai mencari secara percuma.

Majalah[sunting | sunting sumber]

Majalah, bersama-sama dengan video, merupakan media popular untuk materi lucah. Majalah yang mengandungi manga atau gambar lucah dikawal dan memaparkan syarat usia untuk pembelian. Di banyak kawasan di Jepun, majalah lucah mungkin perlu dikekalkan dengan stempel apabila dijual di luar kedai buku dewasa. Walau bagaimanapun, tidak jarang untuk menemui majalah bukan lucah yang memaparkan kebogelan tanpa perlu dimeterai. Banyak majalah, terutamanya tabloid mingguan, termasuk gambar bogel dan penyebaran foto yang serupa dengan yang terdapat dalam tabloid barat yang memaparkan gadis-gadis di Halaman Tiga. Selama gambar tersebut tidak menggambarkan organ seksual atau perbuatan seks, mereka tidak dianggap sebagai materi lucah dan, oleh itu, dijual secara bebas kepada masyarakat umum.[30]

Adaptasi filem[sunting | sunting sumber]

Pada Ogos 2019, Netflix melancarkan "Naked Director," sebuah drama asli yang menggambarkan kehidupan Toru Muranishi, seorang penerbit video dewasa Jepun, dan salah seorang pelakon pertamanya, Kaoru Kuroki.[31] Drama ini meraih pengiktirafan global, dan musim kedua dikeluarkan pada tahun 2021.[32] Kini, Toru Muranishi dikenali sebagai "Maharaja Lucah" dan dijuluki sebagai "orang tua paling kontroversial dalam industri," kerana peranannya sebagai perintis utama dalam industri ini.

Manga[sunting | sunting sumber]

Manga dengan kandungan lucah disasarkan kepada pembaca lelaki dan perempuan, dan kedua-dua artis manga lelaki dan perempuan mencipta karya lucah. Manga lucah yang berorientasikan lelaki sering disebut sebagai eromanga.[25] Dalam konteks Barat, istilah ini lebih sering dirujuk sebagai manga hentai.

Video (JAV)[sunting | sunting sumber]

Oleh kerana jumlah video yang banyak dihasilkan, filem JAV (video dewasa Jepun) biasanya diberikan kod oleh studio sebagai penanda unik. Kod JAV biasanya terdiri daripada huruf yang mengenal pasti pengeluar atau jenis kandungan, diikuti dengan nombor berurutan.

Realiti maya (VR)[sunting | sunting sumber]

Realiti maya telah meningkat populariti dalam beberapa tahun terakhir, sebahagian besar disokong oleh industri pornografi. Sejak permulaan tahun 2020, penggunaan realiti maya untuk video dewasa Jepun telah meningkat secara signifikan, yang sebahagiannya disebabkan oleh pandemik COVID-19 dan perkembangan matang dalam industri ini.[33][34]

Lihat juga[sunting | sunting sumber]

  • Kronologi video dewasa di Jepun
  • Eirin
  • Ecchi (エッチ)
  • Pornografi di Eropah
  • Pornografi di Amerika Syarikat
  • Pelacuran di Jepun
  • Seksualiti di Jepun
  • Industri seks

Rujukan[sunting | sunting sumber]

  1. ^ Malamuth, Neil; Donnerstein, Edward (1984). Pornography and Sexual Aggression. Elsevier. m/s. 173–183. ISBN 978-0-12-466280-3.
  2. ^ Geerinck, Jan Willem. "Ero guro nansensu (erotic-grotesque-nonsense)". Jahsonic. Dicapai pada 18 October 2017.
  3. ^ da Silva, Joaquín (21 April 2009). "Obscenity and Article 175 of the Japanese Penal Code: A Short Introduction to Japanese Censorship". redsiglo21.com. Cine Japonés. Diarkibkan daripada yang asal pada 15 July 2011.
  4. ^ a b Diamond, Milton (22 January 1999). "Pornography, Rape, and Sex Crimes in Japan". International Journal of Law and Psychiatry. University of Hawaii. 22 (1): 1–22. doi:10.1016/s0160-2527(98)00035-1. PMID 10086287. Dicapai pada 21 February 2022.
  5. ^ Arnold, Michael John. Sex Every Afternoon: Pink Film and the Body of Pornographic Cinema in Japan (PDF) (Tesis). University of Michigan.
  6. ^ McNicol, Tony (27 April 2004). "Does Comic Relief Hurt Kids?". The Japan Times. Diarkibkan daripada yang asal pada 7 September 2011. Dicapai pada 18 January 2008.
  7. ^ Anne, Melissa (2022-01-02). "Gamers are watching more "JAV" (Japanese porn) during lockdowns since pandemic; study finds - MEGPlay" (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2022-01-26.
  8. ^ "These are some of the most popular virtual reality (VR) porn websites in 2022 - News Asia Today" (dalam bahasa Inggeris). 2021-10-15. Dicapai pada 2022-10-14.
  9. ^ "Virtual Reality (VR) Japanese Adult Videos List | JAV Subtitled". Virtual Reality (VR) Japanese Adult Videos List | JAV Subtitled (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2022-10-14.
  10. ^ "'It was like rape': Women in Japan tricked into pornography". ABC News (dalam bahasa Inggeris). 10 June 2017. Dicapai pada 10 June 2017.
  11. ^ "More Japanese women being forced into porn, report finds". ABC News (dalam bahasa Inggeris). 8 October 2016. Dicapai pada 10 June 2017.
  12. ^ "R18.com is going to close down! A comprehensive explanation of how to save your R18.com purchases to your PC?". keepstreams.com. Dicapai pada 2022-11-11.
  13. ^ "R18.com is closing down for good". R18.com is closing down for good | JAV Films Blog (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2022-11-11.
  14. ^ "New Japan law aims to help people pressured into porn". The Japan Times (dalam bahasa Inggeris). 2022-06-15. Dicapai pada 2022-08-17.
  15. ^ "Japan passes bill to prevent exploitation of young people in porn". Kyodo News. 2022-06-15. Dicapai pada 2022-09-07.
  16. ^ The Penal Code, translated into English by the Japanese Cabinet Secretariat
  17. ^ Zanghellini, A. (2009). "Underage Sex and Romance in Japanese Homoerotic Manga and Anime". Social & Legal Studies. 18 (2): 159–177. doi:10.1177/0964663909103623.
  18. ^ a b Kasschau, Anne; Eguchi, Susumu (2015). Using Japanese Slang. Tuttle Publishing. m/s. 241. ISBN 9781462910953.
  19. ^ Cornyetz, Nina; Vincent, J. Keith (2010). Perversion and Modern Japan: Psychoanalysis, Literature, Culture. Routledge Contemporary Japan. 24. Routledge. m/s. 298 & 305. ISBN 9781134031542.
  20. ^ a b Arnold, Michael John (2015). Sex Every Afternoon: Pink Film and the Body of Pornographic Cinema in Japan (PDF) (Tesis). University of Michigan.
  21. ^ Harrison, Katherine (2018). Pornographies. University of Chester. m/s. 146. ISBN 9781908258410.
  22. ^ Sharp, Jasper. "Shrieking in the Rain" (PDF). Belmont Filmhouse. Dicapai pada 24 January 2023.
  23. ^ Perper, Timothy; Cornog, Martha (2002). "Eroticism for the Masses: Japanese Manga Comics and Their Assimilation into the U.S.". Sexuality & Culture. 6 (1): 3–126. doi:10.1007/s12119-002-1000-4.
  24. ^ "Japan police crack down on 300 child pornography cases". Time. 18 June 2014. Dicapai pada 21 June 2014.
  25. ^ a b 児童買春、児童ポルノに係る行為等の処罰及び児童の保護等に関する法律. Law.e-gov.go.jp. Diarkibkan daripada yang asal pada 27 August 2016. Dicapai pada 10 December 2013.
  26. ^ Diamond, Milton; Uchiyama, Ayako (1999). "Escort Roma". International Journal of Law and Psychiatry. 22 (1): 1–22. doi:10.1016/S0160-2527(98)00035-1. PMID 10086287. Diarkibkan daripada yang asal pada 16 February 2007. Dicapai pada 6 January 2008.
  27. ^ "Japan's porn industry preys on young women: activists". The Japan Times. 4 March 2016. Dicapai pada 5 March 2016.
  28. ^ Citations:
  29. ^ "I could only cry: Japanese actor on how she was tricked into porn industry". Hindustan Times. AFP, Tokyo. 2016-10-05. Dicapai pada 2022-09-06.
  30. ^ Itasaka, Gen (1996). "Why are pornographic newspapers and magazines read on trains?". Dalam Itasaka Gen (penyunting). 100 Tough Questions for Japan. Bilingual Books Series. Bunkyo-ku, Tokyo, Japan: Kodansha International. m/s. 106–107. ISBN 978-4-7700-2091-8.
  31. ^ "Kaoru Kuroki Japanese Adult Videos (JAV) and Full Length Films. Download and Watch Free Trailers online today | JAV Films". Kaoru Kuroki Japanese Adult Videos (JAV) and Full Length Films. Download and Watch Free Trailers online today | JAV Films (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2021-10-24.
  32. ^ "'The Naked Director' Season 2 Is A Whirlwind Of Brilliant Highs & Overindulgent Lows". Thrillist (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2021-10-24.
  33. ^ Stix, Gary. "COVID Expanded the Boundaries of Personal Space—Maybe for Good". Scientific American (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2021-11-17.
  34. ^ "Virtual Reality (VR) 日本AV影片和免费预览。立刻在线观看和下载 | AV短片". Virtual Reality (VR) 日本AV影片和免费预览。立刻在线观看和下载 | AV短片 (dalam bahasa Cina). Dicapai pada 2021-11-17.

Bacaan lanjut[sunting | sunting sumber]

Pautan luar[sunting | sunting sumber]

Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Pornografi_di_Jepun&oldid=6147353"