Perjuangan Demokratik Jun
| Perjuangan Demokratik Jun | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| Tarikh | 10-29 Jun 1987 | ||
| Lokasi | Korea Selatan | ||
| Punca |
| ||
| Matlamat | Pendemokrasian | ||
| Kaedah | Perarakan protes dan ketidakpatuhan awam | ||
| Kesan |
| ||
| Pihak terlibat | |||
| |||
| Tokoh dan pemimpin utama | |||
| |||
| Bilangan | |||
| |||
Sebahagian daripada siri tentang |
|---|
| Sejarah Korea Selatan |
 |
 Portal Korea Selatan |
Perjuangan Demokratik Jun (Hangul: 6월 민주 항쟁; Hanja: 六月民主抗爭; Jawi: ڤرجواڠن ديموكراتيک جون), juga dikenali sebagai Pergerakan Demokrasi Jun[1] dan Kebangkitan Demokratik Jun, ialah gerakan pro-demokrasi di seluruh negara di dalam Korea Selatan yang mengadakan protes secara besar-besaran dari 10 hingga 29 Jun 1987. Demonstrasi ini telah memaksa kerajaan yang memerintah untuk mengadakan pilihan raya dan memulakan reformasi demokrasi yang lain, yang membawa kepada penubuhan Republik Keenam, kerajaan Korea Selatan pada masa kini.
Pada 10 Jun, rejim tentera Presiden Chun Doo-hwan telah mengumumkan pemilihan Roh Tae-woo sebagai presiden yang seterusnya. Penamaan awam pengganti Chun dilihat sebagai penghinaan terakhir kepada proses yang tertangguh dan ditangguhkan untuk menyemak semula perlembagaan Korea Selatan bagi membenarkan pemilihan presiden secara langsung . Walaupun tekanan terhadap rejim, dalam bentuk demonstrasi oleh para pelajar dan kumpulan yang lain, telah dibina sejak sekian lama, pengumuman itu akhirnya mencetuskan bantahan secara besar-besaran dan berkesan.[2]
Enggan melakukan keganasan sebelum Sukan Olimpik 1988 di Seoul (yang telah menarik perhatian besar dari seluruh dunia),[3] dan (betul) percaya bahawa Roh boleh memenangi pilihan raya kompetitif bagaimanapun juga memandangkan perpecahan dalam pembangkang,[2] Chun dan Roh bersetuju dengan tuntutan utama pilihan raya presiden secara langsung dan pemulihan kebebasan awam. Walaupun Roh telah dipilih dengan sewajarnya sebagai presiden pada bulan Disember dengan kemajmukan yang jelas, penyatuan demokrasi Korea Selatan masih dijalankan dengan sepenuhnya.
Latar belakang[sunting | sunting sumber]
Pilihan raya presiden tidak langsung[sunting | sunting sumber]
Sejak pelaksanaan Perlembagaan Yushin pada tahun 1972 oleh presiden semasa iaitu Park Chung-hee, presiden Korea Selatan dipilih secara tidak langsung oleh Persidangan Kebangsaan untuk Penyatuan, sebuah kolej pilihan raya. Sistem ini berterusan walaupun selepas Park dibunuh dan kemudian digantikan oleh Choi Kyu-hah, yang sendiri digantikan oleh Chun selepas Rampasan Kuasa Disember Kedua Belas. Oleh kerana kolej itu umumnya dipilih oleh rejim itu sendiri, ia tidak mewakili apa-apa jenis pemeriksaan demokratik terhadap kuasa presiden.
Berusaha untuk meningkatkan kedudukan domestik dan kedudukan antarabangsanya dengan memberikan perwakilan demokratik, Chun mengadakan pilihan raya parlimen pada tahun 1985. Walaupun parti pemerintah hanya kehilangan dua mandat, hasilnya adalah kemenangan moral yang besar untuk pihak pembangkang, yang diketuai oleh Kim Dae-jung dan Kim Young-sam . Permintaan utama pembangkang ialah pilihan raya presiden secara langsung, dan Chun berusaha untuk menggagalkan ini dengan memulakan kempen kelewatan, perbincangan dan penangguhan. Sebuah jawatankuasa parlimen membahaskan pelbagai cadangan selama berbulan-bulan; pada 13 April 1987, Chun menggantung jawatankuasa ini sehingga selepas Sukan Olimpik.[2] Tindakan ini meningkatkan pergolakan, tetapi demonstrasi yang terhasil tidak menarik perhatian rejim dan Chun memutuskan untuk meneruskan programnya untuk menabalkan Roh sebagai penggantinya.
Sepanjang tempoh ini, pergerakan buruh, pelajar universiti, dan gereja-gereja khususnya bergabung dalam pakatan yang saling menyokong untuk meletakkan tekanan yang semakin meningkat terhadap rejim. Ini menggerakkan sebahagian masyarakat sivil, sebagai tambahan kepada pembangkang politik, membentuk teras rintangan yang akan menjadi umum semasa peristiwa penentu bulan Jun.
Penyeksaan dan kematian Park Jong-cheol[sunting | sunting sumber]
Pada tahun 1980-an, ramai aktivis pelajar di universiti berjuang menentang pemerintahan diktator Chun Doo-hwan selepas Pembunuhan Gwangju 1980. Park Jong-chol, presiden majlis pelajar di jabatan linguistik Universiti Kebangsaan Seoul, adalah salah seorang pelajar yang terlibat. Ditahan semasa siasatan ke atas aktiviti tersebut, Park enggan mengaku di mana salah seorang aktivis lain. Semasa soal siasat, pihak berkuasa menggunakan teknik waterboarding untuk menyeksanya, akhirnya membawa kepada kematiannya pada 14 Januari 1987.
Maklumat mengenai peristiwa kematian Park Jong-chol pada mulanya ditindas. Bagaimanapun, Persatuan Paderi Katolik untuk Keadilan (CPAJ), mendedahkan kebenaran kepada orang ramai pada 18 Mei, seterusnya menimbulkan sentimen orang ramai. CPAJ merancang demonstrasi pada 10 Jun sebagai penghormatan kepada beliau.
Kematian Lee Han-yeol[sunting | sunting sumber]
Apabila demonstrasi semakin meningkat, pelajar di Universiti Yonsei bersumpah untuk mengambil lapangan dan berdemonstrasi di universiti pada 9 Jun. Semasa protes itu, pelajar Yonsei Lee Han-yeol cedera parah apabila bom tangan gas pemedih mata menembusi tengkoraknya. Dalam keadaan kritikal, dia dengan cepatnya menjadi simbol protes berikutnya selama minggu-minggu berikutnya. Pada 5 Julai, beliau akhirnya meninggal dunia akibat lukanya, selepas rejim bersetuju dengan tuntutan rakyat. Lebih 1.6 juta rakyat mengambil bahagian dalam pengebumian Lee Han-Yeol, yang diadakan pada 9 Julai. Beliau dikebumikan di Tanah Perkuburan Negara 18 Mei.
Demonstrasi utama[sunting | sunting sumber]
Perlembagaan 1980 mengehadkan presiden kepada satu penggal tujuh tahun. Tidak seperti pendahulunya, Chun tidak mengambil usaha untuk meminda dokumen itu untuk membolehkannya bertanding semula pada tahun 1987. Walau bagaimanapun, walaupun pemerintahannya agak lebih lembut daripada pemerintahan Park, beliau menolak seruan untuk terus membuka rejim.
Pada 10 Jun, Roh Tae-woo dicalonkan sebagai calon untuk jawatan presiden pada konvensyen Parti Keadilan Demokratik di Jamsil Arena. Demonstrasi utama berlaku di seluruh negara, dengan anggaran 240,000 orang mengambil bahagian di 22 bandar termasuk Seoul.Orang ramai dari semua kedudukan sosial menyertai dan menyokong peserta.
Pada 18 Jun, perhimpunan Kebangsaan untuk mengharamkan bom tangan gas pemedih mata (최루탄추방국민대회/催淚彈追放國民大會) membawa 1.5 juta orang ke jalan-jalan di sekurang-kurangnya 16 bandar. [petikan diperlukan] Pekerja kolar putih yang sebelum ini kekal di luar akhirnya menyertai protes, membaling gulungan kertas tandas, memuji dan sebaliknya menyuarakan sokongan mereka. Pada 19 Jun, Chun mengeluarkan perintah untuk menggerakkan tentera, tetapi kerana takut akan pembunuhan beramai-ramai Gwangju yang ganas, dia membatalkannya dalam masa beberapa jam. Pada 26 Jun, Perarakan Keamanan Kebangsaan Besar (국민평화대행진/國民平和大行進) telah diadakan oleh Guk-bon (Ibu Pejabat Gerakan Negara untuk Keuntungan Perlembagaan Demokratik - 민주헌법쟁취국민운동본부/民主憲法爭取國民運動本部); Lebih 1 juta orang di 34 bandar mengambil bahagian dan 3,467 orang ditahan.
Akhirnya, Roh Tae-woo mengeluarkan Deklarasi 29 Jun, menyerah kalah kepada tuntutan penunjuk perasaan dengan berjanji untuk meminda Perlembagaan dan membebaskan Kim Dae-jung .
Kesudahannya[sunting | sunting sumber]
1987 Aksi Buruh Hebat[sunting | sunting sumber]
Berikutan Pemberontakan Demokratik Jun, Kesatuan Sekerja Enjin Hyundai telah ditubuhkan di Ulsan pada 5 Julai. Ramai pekerja di seluruh negara mula menubuhkan kesatuan sekerja dan mengambil tindakan untuk menuntut keadaan yang lebih baik seperti mogok dan berjalan kaki. Dalam tempoh setahun, 4,000 kesatuan baru yang mewakili kira-kira 700,000 pekerja telah ditubuhkan, dan keahlian kesatuan akan meningkat daripada 1.06 juta pada tahun 1986 kepada 1.98 juta pada tahun 1990. Pekerja Daewoo Lee Suk-kyu terbunuh selepas terkena kanister gas pemedih mata pada 22 Ogos, dan pekerja Hyundai menduduki Dewan Bandaraya Ulsan pada 2 September. Pada 29 September, kerajaan mengumumkan akan mengambil langkah-langkah untuk menjadikan pekerja "kelas pertengahan". Sebanyak 3,492 pertikaian buruh direkodkan oleh kerajaan antara 29 Jun dan 15 September, dengan purata 44 tindakan perindustrian dilakukan setiap hari dalam tempoh ini.
Pindaan Perlembagaan ke-9[sunting | sunting sumber]
Selepas Pengisytiharan 6.29, pindaan Perlembagaan akhirnya bermula dengan sepenuhnya. Pada 12 Oktober rang undang-undang perlembagaan telah diluluskan, dan pada 28 Oktober ia diluluskan. Ia secara rasmi berkuat kuasa pada 25 Februari 1988, apabila Roh Tae-woo dilantik sebagai presiden.
Perlembagaan ke-10 mengukuhkan hak sivil. Hak semula jadi dan undang-undang dinyatakan dengan jelas, pilihan raya presiden langsung telah dilaksanakan, dan kuasa presiden dikurangkan memihak kepada kuasa Perhimpunan Kebangsaan Korea.
Pilihan raya demokrasi pertama di Korea Selatan[sunting | sunting sumber]
Roh mengekalkan pencalonannya pada 10 Jun sebagai calon presiden Parti Keadilan Demokratik, dan beliau kekal sebagai pengganti pilihan Chun. Roh mempunyai sokongan yang cukup sah dalam kalangan pengundi Korea untuk bertanding dalam pilihan raya pada Disember 1987. Kedudukannya bertambah baik dengan pembahagian dalam kalangan pembangkang, melihatkan Kim Dae-jung dan Kim Young-sam tidak dapat bersatu, atau menyokong sistem pengundian dua peringkat yang akan mewujudkan larian.
Dua minggu sebelum pilihan raya presiden, Penerbangan 858 Korean Air meletup semasa dalam penerbangan ke Bangkok. Pendedahan konspirasi Korea Utara terhadap pesawat tersebut, dan ketibaan Kim Hyon Hui di Seoul, salah seorang ejen yang bertanggungjawab atas serangan itu, sehari sebelum pilihan raya telah mewujudkan persekitaran yang menguntungkan bagi Roh Tae-woo.
Pilihan raya akhirnya berlangsung pada 16 Disember. Pada akhirnya Roh Tae-woo adalah pemenang, menerima 36.6% undi pada peratusan keluar mengundi sebanyak 89.2%. Undi pembangkang dibahagikan kepada dua, dengan Kim Young-sam mendapat sebanyak 28% dan Kim Dae-jung mendapat 27% undi. Pilihan raya ini menandakan permulaan Republik Keenam.
Dalam budaya popular[sunting | sunting sumber]
Permainan video 2014 Wargame: Red Dragon menampilkan kempen sejarah alternatif berdasarkan Perjuangan Jun. Dalam kempen ini, pemain mesti mempertahankan diri daripada pasukan Korea Utara, yang telah mengambil kesempatan untuk menyerang pasukan Selatan yang tidak stabil .
Filem 2017 1987: When the Day Comes, yang telah diarahkan oleh Jang Joon-hwan, menggambarkan bagaimana kematian aktivis pelajar Park Jong-chol telah mencetuskan protes pro-demokrasi di seluruh negara yang mengubah perjalanan sejarah Korea pada Jun 1987.
Lihat juga[sunting | sunting sumber]
- Sejarah Korea Selatan
- Republik Korea Selatan Keenam
- Pemberontakan Gwangju
- Bantahan Dataran Tiananmen pada tahun 1989
Rujukan[sunting | sunting sumber]
- ^ George Katsiaficas (March 20, 2012). Asia's Unknown Uprisings, Volume 1: South Korean Social Movements in the 20th Century. PM Press. m/s. 277–. ISBN 978-1-60486-457-1. Diarkibkan daripada yang asal pada April 22, 2014. Dicapai pada February 11, 2013.
- ^ a b c Adesnik, A. David, Sunhyuk Kim. "If At First You Don’t Succeed: The Puzzle of South Korea’s Democratic Transition Diarkibkan 2011-09-28 di Wayback Machine". CDDRL Working Papers. Number 83, July 2008. Retrieved February 5, 2011.
- ^ Zimelis, Andris (September 2011). "Let the Games Begin: Politics of Olympic Games in Mexico and South Korea". India Quarterly: A Journal of International Affairs (dalam bahasa Inggeris). 67 (3): 263–278. doi:10.1177/097492841106700305. ISSN 0974-9284.