Republik Rakyat Korea

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.
Republik Rakyat Korea
조선인민공화국 (Korea)
Chosŏn Inmin Konghwaguk (MR)
1945–1946
Bendera Korea
Jata Korea
Flag of the Preparatory People's Committees Jata
Cogan kata: 자주독립국가
Chaju dongnip kukka
"Negara berdikari dan merdeka"
Lagu kebangsaan: 애국가
Aegukka
"Lagu Patriotik"
Lokasi Korea
Ibu negara
dan bandar terbesar
Seoul
Bahasa yang umum digunakanBahasa Korea
KerajaanRepublik sosialis satuan di bawah pemerintahan sementara
Pengerusi Persidangan Perwakilan Rakyat Kebangsaan 
• 1945–1946
Lyuh Woon-hyung
Sejarah 
15 Ogos 1945
• Pasukan Soviet ditempatkan di Pyongyang
24 Ogos 1945
• Pasukan Amerika ditempatkan di Seoul
9 September 1945
• PRK diharamkan di Selatan
12 Disember 1945
• Jawatankuasa bekerjasama di Utara
8 Februari 1946
Mata wangWon Korea
Kod ISO 3166KP
Didahului oleh		 Diganti oleh
Chōsen
1945:
Pentadbiran tentera AS
Pentadbiran tentera Soviet
1946:
Jawatankuasa Rakyat Sementara untuk Korea Utara
Sekarang sebahagian dariKorea Utara
Korea Selatan
Republik Rakyat Korea
Hangul조선인민공화국
Hanja朝鮮人民共和國
Perumian SemakanJoseon Inmin Gonghwaguk
McCune–ReischauerChosŏn Inmin Konghwaguk

Republik Rakyat Korea (PRK: Jawi: ‏ريڤوبليق رعيت كوريا‎‎)[a] ialah pemerintahan sementara jangka pendek yang dianjurkan pada masa penyerahan Empayar Jepun ketika akhir Perang Dunia II. Ia telah diisytiharkan pada 6 September 1945, ketika Korea sedang dibahagikan kepada dua zon pendudukan, dengan Kesatuan Soviet menduduki utara dan Amerika Syarikat menduduki selatan. Berdasarkan rangkaian jawatankuasa rakyat, ia membentangkan program perubahan sosial yang radikal.

Di selatan, kerajaan tentera AS mengharamkan PRK pada 12 Disember 1945. Di utara, pihak berkuasa Soviet mengambil alih PRK dengan meletakkan komunis Korea yang pro-Soviet seperti Kim Il-sung ke dalam jawatan kuasa dan memasukkannya ke dalam struktur politik Republik Demokratik Rakyat Korea (Korea Utara) yang baru muncul.[1][2]

Sejarah[sunting | sunting sumber]

Penubuhan[sunting | sunting sumber]

Pada 15 Ogos 1945, Empayar Jepun menyerah kalah kepada pihak Berikat. Pihak berkuasa Empayar Jepun meminta supaya kerajaan ditubuhkan untuk memastikan keselamatan orang dan harta benda mereka selepas pendudukan tamat. Semasa Kesatuan Soviet terus memerangi Empayar Jepun di Chongjin, Endo Ryusaku [ko; ja], yang berkhidmat dalam Kerajaan Jeneral Jepun berusaha untuk mendapatkan kepulangan yang selamat ke Jepun. Beliau mencadangkan kepada Song Jin-woo supaya beliau mengambil alih hak keselamatan dan pentadbiran Korea, tetapi apabila ini ditolak, beliau meminta untuk bertemu Lyuh Woon-hyung di Seoul. Di bawah kepimpinan Lyuh, Jawatankuasa Persediaan Kemerdekaan Korea (CPKI) yang baru ditubuhkan telah menganjurkan jawatankuasa rakyat di seluruh negara untuk menyelaraskan peralihan kepada kemerdekaan. Pada 28 Ogos 1945 CPKI mengumumkan bahawa ia akan berfungsi sebagai kerajaan kebangsaan sementara Korea.[3] Pada 6 September, aktivis CPKI bertemu di Seoul dan menubuhkan PRK.[4]

Hak keselamatan dan pentadbiran telah dipindahkan ke Lyuh, dan keselamatan warga Jepun yang meninggalkan Semenanjung Korea kini terjamin. Sehubungan itu, Lyuh mencadangkan syarat berikut:

  • Pembebasan segera tahanan politik dan tahanan ekonomi di seluruh negara.
  • Makanan terjamin selama tiga bulan pada bulan Ogos, September dan Oktober.
  • Jangan campur urusan politik.
  • Jangan ganggu pendidikan pelajar dan belia.
  • Jangan campur tangan dalam mobilisasi pekerja dan petani ke dalam majlis pekerja.

Sehubungan itu, Timbalan Perdana Menteri Gabenor Jeneral menerima syarat tersebut. Pada malam itu, Lyuh Woon-hyung melancarkan Jawatankuasa Persediaan Kebangsaan, berdasarkan strukturnya pada Perikatan Pengasas, sebuah gerakan kemerdekaan rahsia bawah tanah yang telah ditubuhkannya setahun sebelumnya pada Ogos 1944. Selepas itu, Lyuh membebaskan semua tahanan politik di Penjara Seodaemun . Dua hari selepas penubuhan Jawatankuasa Persediaan Kebangsaan ditubuhkan, rangkaian organisasi yang sistematik telah ditubuhkan, diperluas dan disusun semula. Lyuh telah dipilih sebagai pengerusi dan An Jae-hong sebagai naib pengerusi, yang membuat pengisytiharan berikut:

Kod Perikatan Pengasas

  1. Setiap puak harus bersatu antara satu sama lain untuk menubuhkan sebuah negara bersatu dan memulihkan kebebasan dan kemerdekaan rakyat Korea.
  2. Bekerjasama untuk membentuk barisan bersatu menentang Jepun dan menghapuskan sebarang kuasa reaksioner yang menghalang kemerdekaan sepenuhnya Korea.
  3. Dari segi pembinaan, segala usaha harus ditumpukan kepada pembebasan masyarakat demokrasi.

Pengisytiharan Jawatankuasa Persediaan Kebangsaan

Manusia mendambakan keamanan dan sejarah bertujuan untuk pembangunan. Dengan berakhirnya Perang Dunia Kedua, sebuah tragedi pemikiran manusia, hari pembebasan telah tiba di Korea. Selama setengah abad yang lalu, Korea telah menjadi tanah jajahan empayar Jepun, menghalang jalan menuju kebebasan dalam semua aspek daripada eksploitasi dan penindasan empayar. Tetapi kami telah berjuang untuk pembebasan kami selama 36 tahun yang lalu. Segala gerakan dan perjuangan untuk membuka jalan kepada pembangunan bebas ini telah ditolak keras oleh imperialisme dan kuasa reaksioner dan anti-demokrasi yang bersekongkol dengannya.

Dengan penyelesaian antarabangsa masalah pasca perang, Korea berpindah dari pangkalan imperialis Jepun. Walau bagaimanapun, pembebasan rakyat Korea hanyalah satu langkah baru dalam gerakan ideologi, jadi perjuangan besar untuk kemerdekaan sepenuhnya masih kekal, dan tugas besar untuk pembinaan negara baru terletak di tangan kita. Kemudian misi kita sekarang adalah untuk memperjuangkan kemerdekaan sepenuhnya dan demokrasi sejati. Buat sementara waktu, pasukan antarabangsa akan menguasai kita, tetapi ia tidak akan menghalang sama ada kita akan memenuhi keperluan demokrasi kita atau tidak. Semua perjuangan progresif untuk menghapuskan saki-baki feudal dan membuka jalan untuk pembangunan bebas telah dibentangkan di seluruh negara, dan beberapa kuasa demokrasi progresif di Korea tidak sabar-sabar untuk membentuk barisan bersatu. Dengan tuntutan sosial ini, Jawatankuasa Persediaan Kebangsaan kita telah dibentuk.

Oleh itu, Jawatankuasa Persediaan menumpukan kepada pembinaan negara baharu untuk menyusun semula rakyat kita ke dalam rejim yang benar-benar demokratik, dan pada masa yang sama satu barisan bersatu yang dibebaskan sepenuhnya, dari semua lapisan masyarakat, untuk mengumpulkan semua kuasa demokrasi yang progresif. Inilah sebabnya mengapa perjuangan popular menentang semua kuasa reaksioner anti-demokratik diperlukan: pada masa lalu, mereka bersekongkol dengan imperialisme Jepun untuk melakukan dosa besar, dan pada masa hadapan mereka mungkin akan mengganggu pembinaan demokrasi baru, sama seperti dalam Joseon. Melawan kuasa reaksioner ini, iaitu, kuasa anti-demokrasi, untuk mengatasinya dan untuk merealisasikan demokrasi yang sebenar. Untuk berbuat demikian, rejim demokrasi yang kuat harus diwujudkan. Rejim ini akan dianggotai oleh jawatankuasa rakyat yang dipilih pada Persidangan Perwakilan Rakyat Kebangsaan, dan tidak perlu dikatakan bahawa pahlawan dan organisasi revolusioner yang telah komited kepada gerakan pembebasan Korea di luar negara telah sedia untuk disambut dengan penuh hormat. Oleh itu, rejim yang sama sekali baru mesti muncul untuk mewakili konsensus umum seluruh rakyat Korea dan untuk melindungi kepentingan mereka. Dalam tempoh peralihan sementara sehingga penubuhan rejim baharu ini, jawatankuasa utama menjaga keselamatan Joseon secara bebas dan mengambil satu langkah lebih jauh Untuk merealisasikan organisasi negara yang bebas, kod berikut ditetapkan dengan niat untuk memenuhi satu tugas sementara untuk menubuhkan rejim baharu.

Program

  • Kami berhasrat untuk membina sebuah negara yang merdeka sepenuhnya.
  • Kami komited untuk mewujudkan rejim demokrasi yang dapat memenuhi keperluan asas politik, ekonomi dan sosial seluruh negara.
  • Kami akan mengekalkan ketenteraman negara secara bebas dan menjamin kehidupan awam dalam tempoh peralihan sementara.[5]

Kerahan[sunting | sunting sumber]

Pengerusi Bersekutu Lyuh Woon-hyung memberi ucapan di YMCA di Gyeongseong (16 Ogos 1945)

PRK mempunyai kepentingan yang besar kerana ia merupakan organisasi politik Korea pertama yang melaksanakan autonomi tempatan, dalam bentuk jawatankuasa rakyat. Menjelang akhir Ogos, lebih 140 jawatankuasa telah ditubuhkan di seluruh negara sebagai respons kepada sokongan rakyat.[6]

Kerja-kerja organisasi Jawatankuasa Persediaan Kebangsaan juga dijalankan di Korea Utara. Pemimpin di wilayah Korea Utara ialah Cho Man-sik, penduduk asli Pyongyang, yang 'mengambil jalan tanpa kekerasan lagi tanpa kompromi' semasa zaman penjajahan Jepun. Di bawah keadaan serantau yang berbeza di selatan dan utara Semenanjung Korea, Lyuh Woon-hyung dan Cho Man-sik secara serentak melancarkan projek pengasas.[6]

Organisasi ini mempunyai nama yang berbeza dan perbezaan dalam komposisi, bergantung kepada sama ada ia dipimpin oleh komunis atau nasionalis . Ia juga menyediakan asas untuk pembinaan negara baru sebagai 'organisasi pemerintahan sendiri rakyat', yang dicipta oleh kedua-dua nasionalis dan sosialis yang telah terlibat dalam gerakan kemerdekaan semasa zaman penjajahan Jepun.[6]

Seo Joong-seok, seorang profesor sejarah di Universiti Sungkyunkwan, berkata, 'Sekiranya tiada organisasi seperti jawatankuasa rakyat selepas pembebasan, pasti ada kekeliruan yang besar. Ini kerana kumpulan pergerakan kemerdekaan utama, termasuk Kerajaan Sementara Republik Korea, berada jauh di luar negara. Walau bagaimanapun, sebelum pembebasan, pakatan pengasas telah dianjurkan terutamanya oleh kumpulan domestik, yang mampu secara sukarela melaksanakan tugas-tugas besar seperti keselamatan dan pentadbiran.'[7]

Program[sunting | sunting sumber]

Program PRK telah dibentangkan dalam program dua puluh tujuh perkara pada 14 September. Program itu termasuk: "perampasan tanpa pampasan tanah yang dipegang oleh Jepun dan rakan usaha sama; pengagihan percuma tanah itu kepada petani; had sewa ke atas tanah yang tidak diagihkan semula; nasionalisasi industri utama seperti perlombongan, pengangkutan, perbankan, dan komunikasi; penyeliaan negeri ke atas syarikat kecil dan sederhana; ... hak asasi manusia dan kebebasan yang dijamin, termasuk hak bersuara, akhbar, perhimpunan dan kepercayaan; hak memilih sejagat kepada orang dewasa yang berumur lebih daripada lapan belas tahun; kesaksamaan untuk wanita; pembaharuan undang-undang buruh termasuk lapan jam sehari, gaji minimum, dan larangan buruh kanak-kanak; dan "penubuhan hubungan rapat dengan Amerika Syarikat, USSR, United Kingdom, dan China, dan penentangan positif terhadap sebarang pengaruh asing yang mengganggu urusan dalam negeri negara." [8] [9] Sehubungan itu, moto PRK ialah "Negeri Berdikari dan merdeka" (Hangul: 자주독립국가; Hanja: 自主獨立國家; RR: Jaju dongnip gukga; MR: Chaju dongnip kukka).

Perkembangan[sunting | sunting sumber]

Pengambilalihan komunis di Utara[sunting | sunting sumber]

Apabila tentera Soviet memasuki Pyongyang pada 24 Ogos 1945, mereka mendapati Jawatankuasa Rakyat tempatan ditubuhkan di sana, diketuai oleh nasionalis Kristian veteran Cho Man-sik.[10] Walaupun pihak berkuasa Soviet pada mulanya mengiktiraf dan bekerja dengan Jawatankuasa Rakyat, mereka membuat usaha yang gigih untuk memastikan rakyat Korea mesra kepentingan politik mereka, terutamanya komunis Korea, diletakkan dalam kedudukan yang berkuasa.:p.227–228[11] Sejurus selepas memasuki Korea, pegawai Soviet mula mengalihkan politik haluan tengah Jawatankuasa Rakyat ke politik haluan kiri, dan memasang sejumlah ahli komunis Korea ke dalam Jawatankuasa Rakyat sehingga akhirnya mereka membentuk majoriti dalam organisasi ini.

Mengikut beberapa maklumat, Cho Man-sik adalah pilihan pertama kerajaan Soviet untuk memimpin Korea Utara.:p.12:p.23Bagaimanapun pada Disember 1945, di Persidangan Moscow, Kesatuan Soviet bersetuju dengan cadangan AS untuk menjadi pemegang amanah ke atas Korea sehingga lima tahun menjelang kemerdekaan. Kebanyakan rakyat Korea menuntut kemerdekaan dengan segera, termasuk Cho Man-sik, yang menentang cadangan itu pada mesyuarat umum pada 4 Januari 1946. Selepas itu, beliau menghilang ke dalam tahanan rumah.[12] Beliau digantikan oleh Kim Il-sung, yang bersama-sama kebanyakan orang Komunis Korea telah menyokong amanah tersebut di bawah tekanan daripada kerajaan Soviet. Pada 8 Februari 1946, Jawatankuasa Rakyat telah disusun semula sebagai Jawatankuasa Rakyat Interim yang dikuasai oleh Komunis.[13] Rejim baharu itu memulakan dasar popular pengagihan semula tanah, nasionalisasi industri, pembaharuan undang-undang buruh, dan kesaksamaan untuk wanita.:p.107Sementara itu, kumpulan Komunis yang sedia ada telah dibentuk semula sebagai Parti Pekerja Korea di bawah pimpinan Kim Il-sung.:p.148

Selepas kegagalan rundingan untuk penyatuan, Republik Demokratik Rakyat Korea (DPRK) telah diisytiharkan pada 9 September 1948, dengan Kim Il-sung sebagai perdana menteri.[14]

Penindasan di Selatan[sunting | sunting sumber]

Selepas ketibaan Amerika pada September 1945, Kerajaan Tentera Tentera Amerika Syarikat di Korea mengawal semenanjung selatan dari garis selari ke-38. Gabenor tentera Leftenan Jeneral John R. Hodge enggan mengiktiraf PRK dan Jawatankuasa Rakyatnya, dan mengharamkannya pada 12 Disember.[15] Beliau kemudiannya menyatakan, "salah satu misi kami adalah untuk meruntuhkan kerajaan Komunis ini".:p.202Pada 19 Julai 1947, Lyuh Woon-hyung telah dibunuh oleh Han Ji-geun, ahli Persatuan Kemeja Putih sayap kanan. [16] [17] [18]

Edgar Snow, seorang wartawan Amerika, kembali ke Korea selepas pembebasannya dan tinggal selama dua bulan untuk melaporkan keadaan:

Amerika Syarikat mendarat di Korea tanpa sebarang persiapan. Walau bagaimanapun, sudah ada jawatankuasa pengasas di Korea dan tidak lama selepas itu terdapat persiapan politik. Jika Amerika telah menyelamatkan Jawatankuasa Persediaan Kebangsaan, pembinaan Korea akan menjadi lebih cepat dan lebih bermanfaat..[19]

Beberapa unit tempatan Republik Rakyat kekal aktif di wilayah Jeolla dan terutamanya di Pulau Jeju, yang kehadiran mereka, bersama-sama dengan kumpulan pemuda anti-komunis, menyumbang kepada ketegangan yang meletus dalam peristiwa yang dikenali sebagai pemberontakan Jeju pada tahun 1948– 1949.:p.221

Seluruh negara[sunting | sunting sumber]

Awal November menyaksikan penubuhan Majlis Kebangsaan Kesatuan Buruh Korea (NCKLU) dan pengesahan PRK dan programnya. Disember menyaksikan penciptaan Liga Kebangsaan Kesatuan Petani, Liga Belia Demokratik Korea dan Liga Wanita, dan sokongan mereka terhadap PRK. :p.75

Lihat juga[sunting | sunting sumber]

Nota[sunting | sunting sumber]

  1. ^ Hangul: 조선인민공화국; Hanja: 朝鮮人民共和國; MR: Chosŏn Inmin Konghwakuk

Rujukan[sunting | sunting sumber]

  1. ^ Cumings, Bruce (1981). The Origins of the Korean War, Liberation and the Emergence of Separate Regimes, 1945–1947. Princeton University Press. m/s. 196–197, 392–393, 408.
  2. ^ Armstrong, Charles (2004). The North Korean Revolution, 1945–1950 (ed. 1st). Cornell University Press. m/s. 54.
  3. ^ Hart-Landsberg, Martin (1998). "Korea: Division, Reunification, & U.S. Foreign Policy". Monthly Review Press: 64.
  4. ^ Hart-Landsberg, Martin (1998). "Korea: Division, Reunification, & U.S. Foreign Policy". Monthly Review Press: 65.
  5. ^ Kim, Young-sa (2001). "My Father Yeun-hyung". Dalam Shin Jun-young (penyunting). From August 15, 1945, to the night, etc. m/s. 143.
  6. ^ a b c Lim, Young-Tae. 50 Year History of Korea. m/s. 27.
  7. ^ People Contemporary History, Lyuh Woon-hyung
  8. ^ Hart-Landsberg, Martin (1998). "Korea: Division, Reunification, & U.S. Foreign Policy". Monthly Review Press: 65-66.
  9. ^ Cummings, Bruce (1981). The Origins of the Korean War, Liberation and the Emergence of Separate Regimes, 1945–1947. Princeton University Press. m/s. 88.
  10. ^ Buzo, Adrian (2002). The Making of Modern Korea. London: Routledge. m/s. 54-57.
  11. ^ Armstrong, Charles (2004). The North Korean Revolution, 1945–1950 (ed. 1st). Cornell University Press. m/s. 54.
  12. ^ Buzo, Adrian (2002). The Making of Modern Korea. London: Routledge. m/s. 59.
  13. ^ Buzo, Adrian (2002). The Making of Modern Korea. London: Routledge. m/s. 60.
  14. ^ Buzo, Adrian (2002). The Making of Modern Korea. London: Routledge. m/s. 60-61.
  15. ^ Buzo, Adrian (2002). The Making of Modern Korea. London: Routledge. m/s. 57.
  16. ^ Buzo, Adrian (2002). The Making of Modern Korea. London: Routledge. m/s. 65.
  17. ^ "백의사". Encyclopedia of Korean Culture.
  18. ^ "여운형". Encyclopedia of Korean Culture.
  19. ^ Snow, Edgar. "Part 4. Cold War". The autobiography of Edgar Snow.
Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Republik_Rakyat_Korea&oldid=5941167"