Republik Keempat Korea Selatan
Republik Korea 대한민국 大韓民國 | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1972–1981 | |||||||||
| |||||||||
| Lagu kebangsaan: 애국가 "Aegukga" | |||||||||
| Mohor negara "국새" .svg) | |||||||||
 | |||||||||
| Ibu negara | Seoul | ||||||||
| Bahasa yang umum digunakan | Bahasa Korea | ||||||||
| Kerajaan | Republik separuh presiden satuan di bawah autoritarian diktator ketenteraan | ||||||||
| Presiden | |||||||||
• 1972–1979 | Park Chung-hee | ||||||||
• 1979–1980 | Choi Kyu-hah | ||||||||
• 1980–1981 | Chun Doo-hwan | ||||||||
| Perdana Menteri | |||||||||
• 1972–1975 | Kim Jong-pil | ||||||||
• 1975–1979 | Choi Kyu-hah | ||||||||
• 1979–1980 | Shin Hyun-hwak | ||||||||
• 1980–1981 | Nam Duck-woo | ||||||||
| Badan perundangan | Perhimpunan Kebangsaan | ||||||||
| Era Sejarah | Perang Dingin | ||||||||
• Didirikan | 21 November 1972 | ||||||||
• Dibubarkan | 3 Mac 1981 | ||||||||
| Mata wang | Won Korea Selatan | ||||||||
| |||||||||
| Sekarang sebahagian dari | Korea Selatan | ||||||||
.svg)
.svg)
Sebahagian daripada siri tentang |
|---|
| Sejarah Korea Selatan |
 |
 Portal Korea Selatan |
| Yusin Constitution | |
|---|---|
| Hangul | 유신 헌법 |
| Hanja | 維新 憲法 |
| Perumian Semakan | Yusin Heonbeop |
| McCune–Reischauer | Yusin Hŏnpŏp |
Republik Korea keempat (Hangul: 제4공화국; Hanja: 第四共和國; RR: Je-sa Gonghwaguk; Jawi: ريڤوبليک کأمڤت كوريا سلتن) ialah kerajaan Korea Selatan dari November 1972 hingga Mac 1981.
Republik Keempat diasaskan atas kelulusan Perlembagaan Yushin dalam referendum perlembagaan 1972, mengkanunkan kuasa diktator de facto yang dipegang oleh Presiden Park Chung-hee, dan menggantikan republik ketiga. Park dan Parti Republik Demokratiknya memerintah di bawah Sistem Yushin yang berpusat dan autoritarian sehingga pembunuhan Park pada 26 Oktober 1979. Republik Keempat memasuki tempoh ketidakstabilan politik di bawah pengganti Park, Choi Kyu-hah, dan undang-undang tentera yang semakin meningkat diisytiharkan selepas kematian Park. Choi secara tidak rasmi digulingkan oleh Chun Doo-hwan dalam rampasan kuasa 12 Disember pada Disember 1979, dan memulakan penindasan bersenjata Pergerakan Pendemokrasian Gwangju terhadap undang-undang tentera. Chun melancarkan rampasan kuasa 17 Mei pada Mei 1980, menubuhkan pemerintahan diktator tentera di bawah Majlis Penyatuan Semula Kebangsaan dan membubarkan Perhimpunan Kebangsaan, dan dipilih sebagai presiden oleh majlis itu pada pilihan raya presiden Ogos 1980. Republik Keempat telah dibubarkan selepas menerima pakai perlembagaan baru pada Mac 1981 dan digantikan dengan Republik Kelima Korea.
Sejarah[sunting | sunting sumber]
Latar belakang[sunting | sunting sumber]
Park Chung-hee telah berkhidmat sebagai pemimpin dan diktator de facto Korea Selatan sejak Julai 1961, berkuasa dua bulan selepas mengetuai rampasan kuasa 16 Mei yang menggulingkan Republik Kedua Korea. Park dan penyokongnya menubuhkan Majlis Tertinggi Pembinaan Semula Negara, sebuah kerajaan junta tentera sementara yang mengutamakan pembangunan ekonomi Korea Selatan, tetapi menghadapi tekanan kuat dari Amerika Syarikat untuk memulihkan kerajaan awam. Pada tahun 1963, Park melepaskan jawatan tenteranya untuk bertanding sebagai orang awam dalam pilihan raya presiden Oktober 1963, mengalahkan penyandang Presiden Yun Posun. Republik Ketiga Korea telah dirasmikan dua bulan kemudian pada bulan Disember dan dibentangkan sebagai kembali kepada kerajaan awam di bawah Perhimpunan Kebangsaan. Pada hakikatnya, ia kesinambungan pemerintahan diktator tentera Park, kerana ahli kerajaan kebanyakannya ahli Majlis Tertinggi, dan Perhimpunan Kebangsaan dikuasai oleh Parti Republikan Demokratiknya. Park memenangi pemilihan semula dalam pilihan raya presiden 1967, dan Dewan Negara meluluskan pindaan perlembagaan yang membenarkannya berkhidmat untuk penggal ketiga, yang dimenanginya tipis dalam pilihan raya presiden 1971 menentang Kim Dae-jung dari Parti Demokrat Baru.
Populariti Park mula merosot pada awal 1970-an, dan beliau menghadapi tentangan domestik yang semakin meningkat daripada orang ramai dan ahli politik saingan. Pilihan raya presiden 1971 menunjukkan bahawa Parti Demokrat Baru mencapai kemenangan pilihan raya yang ketara terhadap Parti Republik Demokratik, meningkat daripada 32.7% undi pada tahun 1968 kepada 44.4%. Ketidakpuasan hati orang ramai terhadap pemerintahan autoritarian Park meningkat apabila pertumbuhan ekonomi yang pesat pada tahun 1960-an mula perlahan. Selain itu, Park menjadi bimbang tentang perubahan dalam politik Perang Dingin, terutamanya dasar Amerika Syarikat terhadap komunisme di bawah Doktrin Guam Presiden Richard Nixon. Keabsahan kerajaan Park ketika itu bergantung pada antikomunisme yang teguh, dan sebarang kesederhanaan dasar itu daripada sekutu Korea Selatan mula mengancam asas pemerintahannya. Pada Disember 1971, Park mengisytiharkan darurat dengan alasan kononnya "berdasarkan situasi realiti berbahaya di peringkat antarabangsa".
Penubuhan[sunting | sunting sumber]
Pada 10 Oktober 1972, Park Chung-hee melancarkan rampasan kuasa sendiri yang dikenali sebagai Pemulihan Oktober, membubarkan Perhimpunan Kebangsaan, menggantung perlembagaan 1963, mengisytiharkan undang-undang tentera di seluruh negara, dan memulakan kerja ke atas perlembagaan yang serba baharu. Park telah mendapat inspirasi untuk rampasan kuasa dirinya daripada Ferdinand Marcos, Presiden Filipina, yang telah mendalangi rampasan kuasa yang sama beberapa minggu sebelumnya.
Perlembagaan Yushin[sunting | sunting sumber]
Republik Keempat telah ditadbir di bawah Perlembagaan Yu-shin, juga dieja Yushin Hangul : 유신 / Hanja : 維新) yang dalam bahasa Korea bermaksud "peremajaan" atau "pembaharuan". Yushin mempunyai akar bahasa Cina yang sama iaitu "pemulihan" sebagai komponen Jepun 明治維新, Meiji-ishin, yang bermaksud Pemulihan Meiji, peristiwa yang membawa Jepun di bawah pemerintahan berkesan Maharaja Jepun dan memulakan kebangkitan negara itu menjadi kuasa dunia pada akhir abad ke-19. Kepentingan istilah Yushin ialah kiasan kepada peranan "empayar" yang dilihat oleh para sarjana dikaitkan dengan jawatan presiden di bawah Perlembagaan Yusin, yang secara berkesan menumpukan semua kuasa pemerintahan di tangan Park.[1]
Perlembagaan Yushin ialah dokumen yang sangat autoritarian, ditandai dengan kuasa eksekutif dan perundangan yang meluas yang diberikan kepada presiden. Tempoh penggalnya dilanjutkan kepada enam tahun serta tanpa had untuk pemilihan semula. Presiden secara tidak langsung dipilih melalui Persidangan Kebangsaan untuk Penyatuan, sebuah badan pemilih yang perwakilannya dipilih oleh orang ramai. Keperluan untuk pencalonan presiden, bagaimanapun, adalah sangat ketat sehingga hanya seorang calon boleh menyertai undian persidangan itu. Dia diberi kuasa yang luas untuk menggantung kebebasan perlembagaan dan memerintah melalui dekri. Hanya satu konsesi diberikan kepada Perhimpunan Kebangsaan, keupayaan untuk menyingkirkan Majlis Negeri dengan undi tidak percaya; tetapi ini adalah surat mati, kerana Presiden bukan sahaja boleh membubarkan Perhimpunan Kebangsaan sesuka hati, tetapi juga mempunyai hak untuk melantik satu pertiga daripada ahlinya, dengan berkesan menjamin majoriti parlimen. Untuk semua maksud dan tujuan, Perlembagaan Yusin telah mengkanunkan kuasa darurat yang telah dijalankan Park sejak Disember sebelumnya, dengan berkesan menjadikan jawatan presidennya sebagai pemerintahan diktator yang sah. Dokumen baharu itu mencetuskan bantahan yang meluas tetapi tidak berkesan.
Park berhujah bahawa demokrasi liberal gaya Barat tidak sesuai untuk Korea Selatan kerana ekonominya yang masih membangun. Sebaliknya, beliau berhujah bahawa "demokrasi ala Korea" dengan jawatan presiden yang kukuh dan tidak dicabar adalah satu-satunya cara untuk memastikan negara itu stabil.[2]
Pada 21 November 1972, Perlembagaan Yushin telah diluluskan dalam referendum perlembagaan Korea Selatan 1972 dengan 92.3% undi yang tidak masuk akal dengan peratusan keluar mengundi sebanyak 91.9%[3] dan mula berkuat kuasa, membubarkan Republik Ketiga dan menubuhkan Republik Korea Keempat. Park telah dipilih semula sebagai presiden penggal keempat pada 1972 dan penggal kelima pada 1978, kedua-dua kali tanpa bertanding.
Republik Keempat menyaksikan ketidakstabilan yang lebih besar apabila populariti Park, dan toleransi terhadap autokrasinya yang semakin telanjang, menurun secara berterusan pada tahun 1970-an. Perlembagaan Yushin membenarkan Park secara sah dan lebih terbuka melanggar kebebasan sivil, terutamanya untuk menyekat penentangannya yang semakin meningkat, tetapi ini memburukkan lagi penentangan terhadap rejimnya. Park berulang kali menjanjikan peralihan kepada demokrasi penuh, tetapi hanya sedikit yang mempercayainya.
Penculikan Kim Dae-jung[sunting | sunting sumber]
Kim Dae-jung terlibat dalam kemalangan kereta sejurus selepas pilihan raya presiden 1971 yang menyebabkan beliau mengalami kecederaan sendi pinggul yang kekal. Kim percaya kemalangan itu adalah percubaan pembunuhan yang gagal oleh pihak Park, lantas beliau melarikan diri ke Jepun untuk keselamatannya dan membentuk gerakan demokrasi Korea Selatan yang menjadi agen pembangkang di sana. Kim memasuki buangan kendiri di Jepun selepas penggubalan Perlembagaan Yushin pada tahun 1972. Pada 8 Ogos 1973, Kim telah diculik pada mesyuarat Parti Penyatuan Demokratik di Hotel Grand Palace di Tokyo. Menurut Kim, penculiknya mungkin berniat untuk menenggelamkannya di Selat Korea dengan membuangnya ke laut dalam perjalanan ke Korea. Walau bagaimanapun, mereka terpaksa meninggalkan rancangan ini apabila Pasukan Pertahanan Diri Maritim Jepun mula mengejar dan melepaskan peluru lampu ke arah bot itu sebaik sahaja penculik membawa Kim ke atas dek. Kim kemudiannya dibebaskan di Busan, dan ditemui hidup lima hari selepas penculikan di rumahnya di Seoul.
Insiden Parti Revolusi Rakyat[sunting | sunting sumber]
Pada April 1975, Insiden Parti Revolusi Rakyat muncul semula apabila 1024 orang individu ditangkap oleh KCIA tanpa waran di bawah Akta Keselamatan Negara. Mereka yang ditangkap dituduh cuba untuk menubuhkan semula sebuah organisasi sosialis radikal yang disokong Korea Utara yang dikenali sebagai Parti Revolusi Rakyat, manakala lapan orang daripadanya telah ditangkap kerana mengasaskannya pada Ogos 1965 di bawah undang-undang antikomunisme Korea Selatan. Sama seperti kejadian asal, majoriti yang ditangkap telah dibebaskan, dengan 253 orang daripada mereka dipenjarakan. Pada 9 April, Mahkamah Agung Korea menjatuhkan hukuman mati kepada lapan daripada yang ditangkap: Do Ye-jong, Yeo Jeong-nam, Kim Yong-won, Lee Sub-yeong, Ha Jae-wan, Seo Do-won, Song Sang- jin, dan Woo Hong-seon. Kesemua lapan dihukum bunuh hanya 18 jam selepas pengumuman hukuman mati. Do Ye-jong adalah salah seorang daripada lapan orang asal yang ditangkap pada tahun 1965.
Insiden Parti Revolusi Rakyat mendapat perhatian di luar Korea Selatan dan mencetuskan akhbar negatif yang ketara untuk rejim Park. Secara dalaman, pengetahuan tentang kejadian itu terhad kepada pengalaman langsung dan maklumat daripada akhbar asing yang dikongsi secara rahsia melalui universiti dan gereja kerana undang-undang penapisan yang ketat di negara itu. Kebanyakan orang melihat Parti Revolusi Rakyat sebagai sandiwara untuk Park untuk menindas aktivis demokrasi dan bukannya komunis, dan berita tentang insiden itu tersebar dan memberanikan gerakan pendemokrasian di dalam dan luar negara.
Pembunuhan Park Chung-hee dan pembubaran[sunting | sunting sumber]
Pada 26 Oktober 1979, Park telah dibunuh di rumah selamat di dalam kompleks presiden Rumah Biru oleh Kim Jae-gyu, pengarah Agensi Perisikan Pusat Korea (KCIA) dan ketua keselamatan presiden. Park, empat pengawal peribadinya, dan pemandunya dibunuh oleh Kim dan ejen KCIA lain atas sebab yang tidak diketahui. Kematian Park selepas 18 tahun pemerintahan diktator menyebabkan pergolakan politik serta-merta di Korea Selatan. Park digantikan oleh Choi Kyu-hah, Perdana Menteri sejak 1975, memegang kuasa sebagai pemangku presiden tetapi hampir serta-merta dipinggirkan oleh puak yang bersaing dalam tentera. Selepas pengisytiharan undang-undang tentera berikutan kematian Park, Jeneral Jeong Seung-hwa bertindak sebagai ketua pentadbir kerajaan dan melantik Mejar Jeneral Chun Doo-hwan pada hari yang sama untuk mengetuai Ibu Pejabat Siasatan Bersama. Pada 27 Oktober, Chun secara unilateral mengambil alih kawalan ke atas KCIA dan alat perisikan kerajaan. Pada 6 Disember, Majlis Penyatuan Kebangsaan mengesahkan Choi Kyu-hah sebagai Presiden mengikut rangka kerja Perlembagaan Yusin, tetapi enam hari kemudian, Chun menerajui rampasan kuasa pada 12 Disember, menangkap dan menahan Jeneral Jeong secara paksa. Pada ketika ini Choi telah kehilangan sebarang kuasa yang bermakna dalam kerajaan, dan pada awal tahun 1980 Chun melantik dirinya sebagai Pengarah KCIA.
Pada Mei 1980, Chun melancarkan rampasan kuasa 17 Mei, menubuhkan pemerintahan diktator ketenteraan di bawah Majlis Penyatuan Semula Kebangsaan dan membubarkan Perhimpunan Kebangsaan, dan pada hari berikutnya Pemberontakan Gwangju bermula sebagai protes di Gwangju. Sebagai tindak balas, Chun mengetatkan undang-undang tentera dan menentang protes itu dengan ganas menggunakan aset tentera, dengan kira-kira 200-600 orang dianggarkan telah mati dalam pergolakan itu. Walaupun Pemberontakan Gwangju berjaya ditekan, ia menyatukan momentum sokongan seluruh negara untuk demokrasi di Korea Selatan. Pada bulan Ogos, Choi meletak jawatan dan Chun telah dipilih sebagai Presiden dalam pilihan raya presiden 1980 oleh Majlis Kebangsaan, bertanding tanpa bertanding dan memenangi 99.37% undi. Pada bulan Oktober, Chun memansuhkan semua parti politik dan menubuhkan partinya sendiri, Parti Keadilan Demokratik, yang secara berkesan merupakan penjenamaan semula Parti Republik Demokratik Park yang memerintah Korea Selatan sejak 1963. Chun menggubal perlembagaan baharu yang kurang autoritarian berbanding Perlembagaan Yusin Park, tetapi masih memberikan kuasa yang agak luas kepada presiden.
Republik Keempat telah dibubarkan pada 3 Mac 1981 apabila Chun secara rasmi dilantik sebagai Presiden selepas dipilih semula dalam pilihan raya presiden Februari 1981, dan Republik Kelima Korea telah ditubuhkan.
Ekonomi[sunting | sunting sumber]
Republik Keempat menyaksikan pertumbuhan ekonomi yang dramatik berterusan. Kerajaan Park beralih daripada industri ringan, dianggap sangat maju, dan mula melabur dalam industri berat dalam rancangan yang dikenali sebagai Pacuan Industri Kimia-Berat. Peralihan industri berat terutamanya didorong oleh Konflik DMZ Korea dari 1966 hingga 1969, yang menyebabkan kepimpinan Korea Selatan bimbang ia tidak mempunyai sara diri untuk mempertahankan diri daripada Korea Utara tanpa bantuan penting daripada Amerika Syarikat. Pada penghujung 1960-an, peningkatan penglibatan Amerika dalam Perang Vietnam menyebabkan kepimpinan Korea Selatan percaya pemindahan tentera yang banyak daripada Pasukan Amerika Syarikat Korea ke Indochina akan menjadikan Korea Selatan terdedah kepada Korea Utara, yang telah mengumpulkan tentera yang sangat besar, dan pertubuhan perindustrian hampir menumpukan sepenuh tenaganya untuk membekalkan ketenteraan, di seberang DMZ. Oleh itu, Korea Selatan melihat pembangunan industri berat sebagai perlu untuk terus hidup menentang potensi pencerobohan Korea Utara dan berhasrat membina infrastruktur perindustrian yang boleh menyokong tentera moden. Park memutuskan untuk menyalurkan keupayaan pembangunan ekonomi negeri ke dalam pembangunan beberapa industri utama: keluli, petrokimia, kereta, peralatan mesin, pembinaan kapal dan elektronik. Park menyenaraikan chaebol, konglomerat besar milik keluarga, kerana mereka memiliki modal untuk membangunkan industri ini. Pemacuan Industri Kimia-Berat, yang berjaya membangunkan industri berat di Korea Selatan, telah mengakibatkan kesan politik dan sosial yang teruk. Mogok Wildcat daripada kelas pekerja industri dan bantahan pelajar terhadap Park menjadi semakin kerap disebabkan janji pendemokrasiannya yang tidak ditunaikan, dan dipercayai telah menyumbang kepada pembunuhannya pada tahun 1979. Kerosakan alam sekitar dan kemalangan industri menyebabkan masalah kesihatan yang serius, dengan satu fenomena ketara yang dikenali sebagai penyakit Onsan, penyakit pencemaran yang menjejaskan orang di sekitar Onsan, sebuah bandar di pinggir bandar utama Ulsan.
Peningkatan harga minyak yang ditetapkan oleh negara Timur Tengah yang kaya dengan minyak memberi tekanan kepada perkembangan ekonomi industri berat Korea Selatan, tetapi syarikat pembinaan Korea Selatan menjadi sangat aktif di Timur Tengah dan menyaksikan kemasukan mata wang asing dari negara-negara tersebut.
Reaktor pertama Loji Kuasa Nuklear Kori berhampiran Busan mula beroperasi secara komersial pada tahun 1978.
Hubungan antarabangsa[sunting | sunting sumber]
Pelbagai acara dalam diplomasi antarabangsa menyebabkan rejim Park mempertimbangkan semula kedudukan diplomatiknya. Yang ketara ialah normalisasi hubungan diplomatik AS dengan Republik Rakyat China, yang menimbulkan keraguan terhadap keupayaan Korea Selatan untuk mengharapkan sokongan Perang Dingin dari Amerika Syarikat. Kerajaan Korea Selatan mula menjalinkan hubungan diplomatik dengan banyak negara, seperti Kanada. Di samping itu, pusingan pertama rundingan Palang Merah telah diadakan antara Korea Selatan dan Korea Utara. Park juga mengumumkan rancangan untuk penyatuan semula.
Masyarakat[sunting | sunting sumber]
Pada Disember 1974, Dong-a Ilbo, salah satu akhbar terbesar di Korea Selatan, dan anak syarikatnya mula mengeluarkan media dengan slot iklan kosong sebagai protes terhadap undang-undang penapisan ketat Park. Dong-a Ilbo mempunyai sejarah panjang menentang dan memprotes kerajaan autoritarian di Korea, dan telah bersengketa dengan Park sejak beliau memimpin Majlis Tertinggi Pembinaan Semula Negara. Agensi Perisikan Pusat Korea mula memaksa pengiklan utama Dong-a Ilbo untuk menarik diri, dan syarikat itu bergantung pada pengiklan kecil sehingga akhirnya ditekan oleh kerajaan untuk menamatkan kempen bantahannya tujuh bulan kemudian. Insiden itu mengakibatkan pekerja diberhentikan kerja, yang kebanyakannya mengasaskan akhbar popular Hankyoreh.
Pada tahun 1975, Park mengarahkan gelandangan dikeluarkan dari jalan-jalan di Seoul, dan beribu-ribu orang telah ditangkap oleh polis dan dihantar ke tiga puluh enam kem. Para tahanan kemudiannya digunakan sebagai buruh hamba oleh pihak berkuasa dan dikenakan layanan yang menghina dengan ramai yang mati di akibat penyeksaan.[4]
Lihat juga[sunting | sunting sumber]
Rujukan[sunting | sunting sumber]
- ^ E.g., Kim, B.-K. & Vogel, E. F. (eds.) (2011) The Park Chung Hee Era: The Transformation of South Korea. Harvard University Press, p. 27. However, it is argued in the book that the Yushin Constitution merely formalised rather than directly established the "imperial presidency".
- ^ "주체사상과 한국적 민주주의는 왜 나왔을까 - 매일경제". mk.co.kr (dalam bahasa Korea). 14 November 2018. Dicapai pada 2019-03-29.
- ^ Nohlen et al, p427
- ^ Tong-Hyung, Kim; Klug, Foster (April 19, 2016). "S. Korea covered up mass abuse, killings of 'vagrants'". Associated Press.