Alopurinol

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.
Alopurinol
Data klinikal
Nama dagangNeoral, Sandimmune, lain-lain
Nama lainsiklosporin, siklosporin A,[1] CsA, cyclosporine (USAN AS)
AHFS/Drugs.comMonograph
MedlinePlusa601207
Data lesen
Kategori
kehamilan
  • AU: C
Kaedah
pemberian		Mulut, IV, titsan mata
Kelas ubatimunosupressan
perencat kalsineurin
perubatan mata
Kod ATC
Status perundangan
Status perundangan
  • AU: S4 (Preskripsi sahaja)
  • UK: POM (Preskripsi sahaja)
  • AS: Rx sahaja
Data farmakokinetik
BioketersediaanPelbagai
MetabolismeCYP3A4 hati
Penyingkiran separuh hayatPelbagai (kira-kira 24 jam)
PerkumuhanHempedu
Pengecam
  • (3S,6S,9S,12R,15S,18S,21S,24S,30S,33S)-30-Ethyl-33-
    [(1R,2R,4E)-1-hydroxy-2-methyl-4-hexen-1-yl]
    -6,9,18,24-tetraisobutyl-3,21-diisopropyl-1,4,7,10,12,15,19,25,28-nonamethyl-
    1,4,7,10,13,16,19,22,25,28,31-undecaazacyclotritriacontane-2,5,8,11,14,17,20,23,26,29,32-undecone
Nombor CAS
PubChem CID
IUPHAR/BPS
DrugBank
ChemSpider
UNII
KEGG
ChEMBL
CompTox Dashboard (EPA)
ECHA InfoCard100.005.684 Sunting ini di Wikidata
Data kimia dan fizikal
FormulaC62H111N11O12
Jisim molar1202.61 g/mol
Model 3D (JSmol)
  • CC[C@H]1C(=O)N(CC(=O)N([C@H](C(=O)N[C@H]
    (C(=O)N([C@H](C(=O)N[C@H](C(=O)N[C@@H](C(=O)N([C@H](C(=O)N([C@H](C(=O)N([C@H](C(=O)N([C@H](C(=O)N1)[C@@H]([C@H](C)C/C=C/C)O)C)
    C(C)C)C)CC(C)C)C)CC(C)C)C)C)C)CC(C)C)C)C(C)C)CC(C)C)C)C
  • InChI=1S/C62H111N11O12/c1-25-27-28-40(15)52(75)51-56(79)65-43(26-2)58(81)67(18)33-48(74)68(19)44(29-34(3)4)55(78)66-49(38(11)12)61(84)69(20)45(30-35(5)6)54(77)63-41(16)53(76)64-42(17)57(80)70(21)46(31-36(7)8)59(82)71(22)47(32-37(9)10)60(83)72(23)50(39(13)14)62(85)73(51)24/h25,27,34-47,49-52,75H,26,28-33H2,1-24H3,(H,63,77)(H,64,76)(H,65,79)(H,66,78)/b27-25+/t40-,41+,42-,43+,44+,45+,46+,47+,49+,50+,51+,52-/m1/s1 ☑Y
  • Key:PMATZTZNYRCHOR-CGLBZJNRSA-N ☑Y
 ☒N☑Y (what is this?)  (verify)

Alopurinol ialah ubat yang digunakan untuk menurunkan paras asid urik darah tinggi.[2] Ia digunakan khusus untuk mencegah gout, mencegah jenis batu karang tertentu dan peningkatan tinggi tahap asid urik yang terhasil selepas kemoterapi.[3][4] Ia diambil melalui mulut atau disuntik ke dalam vena.[4]

Kesan sampingan biasa apabila digunakan melalui mulut termasuk kegatalan dan ruam.[4] Kesan sampingan biasa apabila digunakan melalui suntikan termasuk muntah dan masalah buah pinggang.[4] Walaupun tidak disyorkan pada masa dahulu, pemberian alopurinol awal-awal semasa serangan gout nampaknya selamat.[5][6] Bagi mereka yang sudah mengambil ubat, ia perlu diteruskan walaupun dalam serangan gout akut.[5][3] Walaupun penggunaan semasa mengandung nampaknya tidak mendatangkan bahaya, penggunaan sebegini belum dikaji dengan baik.[7] Alopurinol adalah dalam keluarga ubat perencat xantina oxidase.[4]

Alopurinol telah diluluskan untuk kegunaan perubatan di Amerika Syarikat pada tahun 1966.[4] Ia berada dalam Senarai Ubat Penting Pertubuhan Kesihatan Sedunia.[8][9] Alopurinol boleh didapati sebagai ubat generik.[4] Pada tahun 2020, ia merupakan ubat ke-42 yang paling kerap dipreskripsi di Amerika Syarikat, dengan lebih daripada 15 juta preskripsi.[10][11]

Kegunaan perubatan[sunting | sunting sumber]

Gout[sunting | sunting sumber]

Alopurinol digunakan untuk mengurangkan pembentukan ion urat (urate) dalam keadaan apabila pemendapan urat telah berlaku atau boleh diramal. Ia digunakan dalam penyakit dan keadaan khusus seperti artritis gout, tofus kulit, batu karang, gout idiopatik; litiasis asid urik; nefropati asid urik akut; penyakit neoplastik dan penyakit mieloproliferatif dengan kadar pusing ganti sel yang tinggi, ketika paras urat tinggi berlaku sama ada secara spontan, atau selepas terapi sitotoksik; gangguan enzim tertentu yang membawa kepada pengeluaran berlebihan urat, contohnya: hipoxantaina-guanina fosforibosiltransferase, sindrom Lesch–Nyhan; glukosa 6-fosfatase termasuk penyakit penyimpanan glikogen; fosforibosil pirofosfat sintetase, fosforibosil pirofosfat amidotransferase; adenina fosforibosiltransferase.

Ia juga digunakan untuk merawat batu karang yang disebabkan oleh aktiviti kekurangan adenina fosforibosiltransferase.

Sindrom lisis tumor[sunting | sunting sumber]

Alopurinol juga biasa digunakan untuk merawat sindrom lisis tumor dalam rawatan kemoterapi kerana rejimen ini boleh menghasilkan hiperurikemia akut yang teruk dengan cepat;[12] bagaimanapun, ia secara beransur-ansur telah digantikan oleh terapi urat oksidase.[13] Formulasi intravena digunakan dalam petunjuk ini apabila orang tidak boleh mengambil ubat melalui mulut.[14]

Penyakit usus radang[sunting | sunting sumber]

Koterapi alopurinol digunakan untuk meningkatkan hasil bagi mereka yang menghidap penyakit usus radang (IBD) dan penyakit Crohn oleh sebab tiada tindak balas terhadap monoterapi tiopurina.[15][16] Koterapi juga telah terbukti dapat meningkatkan kesan sampingan hepatoksisiti dalam rawatan IBD.[17] Koterapi selalu memerlukan pengurangan dos tiopurina, biasanya kepada satu pertiga daripada dos standard bergantung kepada status genetik pesakit bagi tiopurinea metiltransferase.[18]

Gangguan psikiatri[sunting | sunting sumber]

Alopurinol telah diuji sebagai strategi penambahan untuk rawatan mania dalam gangguan bipolar. Bukti metaanalitik menunjukkan bahawa alopurinol tambahan adalah lebih baik daripada plasebo bagi mania akut (kedua-duanya dengan dan tanpa ciri bercampur).[19] Keberkesanannya tidak dipengaruhi oleh dos, tempoh susulan atau rawatan standard serentak.[19]

Penyakit kardiovaskular[sunting | sunting sumber]

Terdapat korelasi antara tahap asid urik dan penyakit kardiovaskular dan kadar kematian, dan oleh itu, alopurinol telah diterokai sebagai rawatan yang berpotensi untuk mengurangkan risiko penyakit jantung.[20] Walau bagaimanapun, data adalah tidak konsisten dan bercanggah, dan penggunaan alopurinol untuk digunakan dalam penyakit kardiovaskular bersifat kontroversi. Secara bebas daripada kesannya pada asid urik, ia juga mungkin mempunyai kesan pada tekanan oksidatif dan keradangan.[21]

Kesan sampingan[sunting | sunting sumber]

Oleh kerana alopurinol bukan urikosurik, ia boleh digunakan pada orang yang mempunyai fungsi buah pinggang yang lemah. Walau bagaimanapun, bagi orang yang mempunyai fungsi buah pinggang terjejas, alopurinol mempunyai dua kelemahan. Pertama, dosnya adalah kompleks.[22] Kedua, sesetengah orang hipersensitif kepada alopurinol; oleh itu, penggunaannya memerlukan pemantauan yang teliti.[23][24]

Alopurinol mempunyai kesan buruk langka tetapi boleh membawa maut yang melibatkan kulit. Kesan buruk yang paling serius ialah sindrom hipersensitiviti yang terdiri daripada demam, ruam kulit, eosinofilia, hepatitis, dan fungsi buah pinggang yang lebih teruk, secara kolektif dirujuk sebagai sindrom DRESS.[23] Alopurinol adalah salah satu ubat yang biasanya diketahui menyebabkan sindrom Stevens-Johnson dan nekrolisis epidermis toksik, dua keadaan dermatologi yang mengancam nyawa.[23] Ancaman yang lebih biasa ialah ruam yang kurang serius yang membawa kepada penghentian penggunaan ubat ini.[23]

Lebih jarang lagi, alopurinol juga boleh mengakibatkan kemurungan unsur sumsum tulang, yang membawa kepada sitopenia serta anemia aplastik. Selain itu, alopurinol juga boleh menyebabkan neuritis periferi pada sesetengah pesakit, walaupun ini adalah kesan sampingan yang jarang berlaku. Satu lagi kesan sampingan alopurinol ialah nefritis interstitial.[25]

Interaksi dadah[sunting | sunting sumber]

Interaksi dadah adalah meluas, dan adalah seperti berikut:[12]

  • Azatioprin dan 6-merkaptopurina: Azatioprin dimetabolismekan kepada 6-merkaptopurina yang seterusnya dinyahaktifkan oleh tindakan xantina oksidase - sasaran alopurinol. Pemberian alopurinol dengan mana-mana ubat ini pada dos biasa akan membawa kepada dos berlebihan mana-mana ubat; hanya satu perempat daripada dos biasa 6-merkaptopurina atau azatioprin harus diberikan;
  • Didanosina: Nilai Cmax dan AUC didanosina plasma adalah lebih kurang dua kali ganda dengan rawatan alopurinol serentak; ia tidak boleh ditadbir bersama dengan alopurinol, dan jika perlu, dosnya harus dikurangkan dan dipantau dengan teliti.

Alopurinol juga boleh meningkatkan aktiviti atau separuh hayat ubat berikut, mengikut keseriusan dan kepastian interaksi:[12]

Pemberian bersama ubat berikut boleh menyebabkan alopurinol kurang aktif atau mengurangkan separuh hayatnya:[12]

Penggunaan bersama ubat berikut boleh menyebabkan hipersensitiviti atau ruam kulit:[12]

Farmakologi[sunting | sunting sumber]

Salah tanggapan yang lazim ialah alopurinol dimetabolismekan oleh sasarannya, xantina oxidase, tetapi tindakan ini pada asasnya dijalankan oleh aldehid oksidase.[26] Metabolit aktif alopurinol ialah oksipurinol yang juga merupakan perencat xantina oxidase. Alopurinol hampir sepenuhnya dimetabolismekan kepada oksipurinol dalam masa dua jam selepas pemberian oral, manakala oksipurinol secara perlahan-lahan dikumuhkan oleh buah pinggang selama 18-30 jam. Atas sebab ini, oksipurinol dipercayai bertanggungjawab bagi sebahagian besar kesan alopurinol.[27]

Mekanisme tindakan[sunting | sunting sumber]

Alopurinol ialah analog purina; ia merupakan isomer struktur hipoxantina (purina semula jadi badan) dan merupakan perencat enzim xantina oxidase.[2] Xantina oxidase bertanggungjawab untuk pengoksidaan berturut-turut hipoksantin kepada xantina dan seterusnya asid urik, hasil metabolisme purina manusia.[2] Selain menyekat pengeluaran asid urik, perencatan xantina oksidase menyebabkan peningkatan dalam hipoxantina dan xantina. Walaupun xantina tidak boleh ditukar kepada ribonukleotida purina, hipoxantina boleh dibentuk semula kepada ribonukleotida purina adenosina dan guanosina monofosfat. Peningkatan tahap ribonukleotida ini boleh menyebabkan perencatan maklum balas amidofosforibosiltransferase, enzim pertama dan pengehad kadar biosintesis purin. Alopurinol, oleh itu, mengurangkan pembentukan asid urik dan mungkin juga menghalang sintesis purina.[28]

Sejarah[sunting | sunting sumber]

Alopurinol pertama kali disintesis dan dilaporkan pada tahun 1956 oleh Roland K. Robins (1926-1992), dalam pencarian agen antineoplastik.[2][29] Oleh kerana alopurinol menghalang penguraian (katabolisme) ubat tiopurina, merkaptopurina, dan ia kemudiannya diuji oleh Wayne Rundles, dengan kerjasama makmal Gertrude Elion di Wellcome Research Laboratories untuk melihat sama ada ia boleh memperbaiki rawatan leukemia limfoblastik akut dengan meningkatkan tindakan daripada merkaptopurina.[2][30] Walau bagaimanapun, tiada peningkatan dalam tindak balas leukemia dicatatkan dengan terapi bersama merkaptopurina-alopurinol, menyebabkan kerja beralih kepada sebatian lain, dan pasukan kemudian mula menguji alopurinol sebagai terapeutik yang berpotensi terhadap gout.[31] Alopurinol pertama kali dipasarkan sebagai rawatan gout pada tahun 1966.[30]

Masyarakat dan budaya[sunting | sunting sumber]

Alopurinol tulen adalah serbuk putih.

Formulasi[sunting | sunting sumber]

Alopurinol dijual sebagai suntikan untuk kegunaan intravena[14] dan sebagai tablet.[12]

Jenama[sunting | sunting sumber]

Alopurinol telah dipasarkan di Amerika Syarikat sejak 19 Ogos 1966, apabila ia pertama kali diluluskan oleh FDA di bawah nama dagangan Zyloprim.[32] Alopurinol telah dipasarkan pada masa itu oleh Burroughs Wellcome. Alopurinol ialah ubat generik yang dijual di bawah pelbagai jenama, termasuk Allohexal, Allosig, Milurit, Alloril, Progout, Ürikoliz, Zyloprim, Zyloric, Zyrik, dan Aluron.[33]

Rujukan[sunting | sunting sumber]

  1. ^ Laupacis A, Keown PA, Ulan RA, McKenzie N, Stiller CR (May 1982). "Cyclosporin A: a powerful immunosuppressant". Canadian Medical Association Journal. 126 (9): 1041–6. PMC 1863293. PMID 7074504.
  2. ^ a b c d e "Therapeutic effects of xanthine oxidase inhibitors: renaissance half a century after the discovery of allopurinol". Pharmacological Reviews. 58 (1): 87–114. March 2006. doi:10.1124/pr.58.1.6. PMC 2233605. PMID 16507884.
  3. ^ a b World Health Organization (2009). Stuart MC, Kouimtzi M, Hill SR (penyunting). WHO Model Formulary 2008. World Health Organization. m/s. 39. hdl:10665/44053. ISBN 9789241547659.
  4. ^ a b c d e f g "Allopurinol". The American Society of Health-System Pharmacists. Diarkibkan daripada yang asal pada 29 April 2016. Dicapai pada 8 December 2016.
  5. ^ a b "The management of gout: Much has changed". Australian Family Physician. 45 (5): 299–302. May 2016. PMID 27166465.
  6. ^ "Early versus Late Allopurinol Initiation in Acute Gout Flare (ELAG): a randomized controlled trial". Clinical Rheumatology. 41 (1): 213–221. January 2022. doi:10.1007/s10067-021-05872-8. PMID 34406530 Check |pmid= value (bantuan).
  7. ^ "Allopurinol Use During Pregnancy". Drugs.com. Diarkibkan daripada yang asal pada 20 August 2016. Dicapai pada 20 December 2016.
  8. ^ World Health Organization (2019). World Health Organization model list of essential medicines: 21st list 2019. Geneva: World Health Organization. hdl:10665/325771. WHO/MVP/EMP/IAU/2019.06. License: CC BY-NC-SA 3.0 IGO.
  9. ^ World Health Organization (2021). World Health Organization model list of essential medicines: 22nd list (2021). Geneva: World Health Organization. hdl:10665/345533. WHO/MHP/HPS/EML/2021.02.
  10. ^ "The Top 300 of 2020". ClinCalc. Dicapai pada 7 October 2022.
  11. ^ "Allopurinol - Drug Usage Statistics". ClinCalc. Dicapai pada 7 October 2022.
  12. ^ a b c d e f "300 mg Allopurinol tables". UK Electronic Medicines Compendium. 7 April 2016. Diarkibkan daripada yang asal pada 11 September 2016.
  13. ^ "Tumor lysis syndrome". Seminars in Hematology. 38 (4 Suppl 10): 4–8. October 2001. doi:10.1016/S0037-1963(01)90037-X. PMID 11694945.
  14. ^ a b "Label for injectable Allopurinol". DailyMed. June 2014. Diarkibkan daripada yang asal pada 13 September 2016.
  15. ^ "Optimizing 6-mercaptopurine and azathioprine therapy in the management of inflammatory bowel disease". World Journal of Gastroenterology. 17 (37): 4166–73. October 2011. doi:10.3748/wjg.v17.i37.4166. PMC 3208360. PMID 22072847.
  16. ^ "Effect of allopurinol on clinical outcomes in inflammatory bowel disease nonresponders to azathioprine or 6-mercaptopurine". Clinical Gastroenterology and Hepatology. 5 (2): 209–14. February 2007. doi:10.1016/j.cgh.2006.11.020. PMID 17296529.
  17. ^ "Low-dose azathioprine or mercaptopurine in combination with allopurinol can bypass many adverse drug reactions in patients with inflammatory bowel disease". Alimentary Pharmacology & Therapeutics. 31 (6): 640–7. March 2010. doi:10.1111/j.1365-2036.2009.04221.x. PMID 20015102.
  18. ^ "Azathioprine co-therapy with allopurinol for inflammatory bowel disease: trials and tribulations" (PDF). Rev Assoc Med Bras. 58 (Suppl.1): S28–33. March 2012.
  19. ^ a b "Repurposed drugs as adjunctive treatments for mania and bipolar depression: A meta-review and critical appraisal of meta-analyses of randomized placebo-controlled trials". Journal of Psychiatric Research. 143: 230–238. September 2021. doi:10.1016/j.jpsychires.2021.09.018. PMID 34509090 Check |pmid= value (bantuan).
  20. ^ "Allopurinol as a cardiovascular drug". Cardiology in Review. 19 (6): 265–271. November 2011. doi:10.1097/CRD.0b013e318229a908. PMID 21983313.
  21. ^ "Allopurinol for pain relief: more than just crystal clearance?". British Journal of Pharmacology. 156 (1): 4–6. January 2009. doi:10.1111/j.1476-5381.2008.00065.x. PMC 2697767. PMID 19133987.
  22. ^ "Allopurinol dosing in renal impairment: walking the tightrope between adequate urate lowering and adverse events". Seminars in Dialysis. 20 (5): 391–5. 2007. doi:10.1111/j.1525-139X.2007.00270.x. PMID 17897242.
  23. ^ a b c d "Severe cutaneous adverse drug reactions". The Journal of Dermatology. 43 (7): 758–66. July 2016. doi:10.1111/1346-8138.13430. PMID 27154258.
  24. ^ "Allopurinol in dermatology". American Journal of Clinical Dermatology. 11 (4): 225–32. 2010. doi:10.2165/11533190-000000000-00000. PMID 20509717.
  25. ^ De Broe ME, Bennett WM, Porter GA (2003). Clinical Nephrotoxins: Renal Injury from Drugs and Chemicals. Springer Science+Business Media. ISBN 9781402012778. Acute interstitial nephritis has also been reported associated with by the administration of allopurinol.
  26. ^ "Demonstration of a combined deficiency of xanthine oxidase and aldehyde oxidase in xanthinuric patients not forming oxipurinol". Clinica Chimica Acta; International Journal of Clinical Chemistry. 187 (3): 221–34. March 1990. doi:10.1016/0009-8981(90)90107-4. PMID 2323062.
  27. ^ "Clinical pharmacokinetics and pharmacodynamics of allopurinol and oxypurinol". Clinical Pharmacokinetics. 46 (8): 623–44. 2007. doi:10.2165/00003088-200746080-00001. PMID 17655371.
  28. ^ "Gout, uric acid and purine metabolism in paediatric nephrology". Pediatric Nephrology. 7 (1): 105–18. February 1993. doi:10.1007/BF00861588. PMID 8439471.
  29. ^ "Potential Purine Antagonists. I. Synthesis of Some 4,6-Substituted Pyrazolo [3,4-d] pyrimidines". Journal of the American Chemical Society. 78 (4): 784–790. February 1956. doi:10.1021/ja01585a023.
  30. ^ a b Sneader W (2005). Drug Discovery: A History. John Wiley & Sons. m/s. 254. ISBN 9780471899792.
  31. ^ "The purine path to chemotherapy". Science. 244 (4900): 41–7. April 1989. Bibcode:1989Sci...244...41E. doi:10.1126/science.2649979. PMID 2649979.
  32. ^ "FDA Approved Drug Products". Drugs@FDA. Diarkibkan daripada yang asal pada 14 August 2012. Dicapai pada 8 November 2013.
  33. ^ "Search Results for Allopurinol". DailyMed. Diarkibkan daripada yang asal pada 25 March 2012. Dicapai pada 27 July 2011.

Pautan luar[sunting | sunting sumber]

Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Alopurinol&oldid=6140182"