Pemimpin politik wanita Islam

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.

Gerakan untuk wanita Islam mencari peranan dalam kepimpinan negara telah meningkat dengan pesat. Lebih banyak peluang untuk wanita menceburi dalam bidang pendidikan telah menggalakkan lagi penglibatan mereka dalam politik. Pemimpin wanita Islam yang paling terkenal ialah bekas perdana menteri Pakistan Benazir Bhutto (1988–1990 dan 1993–1996), Presiden Indonesia Megawati Sukarnoputri (2001–2004), bekas Perdana Menteri Turki Tansu Çiller (1993–1996), bekas Perdana Menteri Senegal. Mame Madior Boye (2001–2002), Perdana Menteri Bangladesh Khaleda Zia (1991–1996 dan 2001–2006) dan Sheikh Hasina Wajed (1996–2001 dan 2009–sekarang), bekas Naib Presiden Iran Masoumeh Ebtekar (1997–2000). Perdana Menteri Mali Cissé Mariam Kaïdama Sidibé (2011–2012), Presiden Kosovan Atifete Jahjaga (2011–2016), bekas Presiden Mauritius Ameenah Gurib (2015–2018), dan Presiden semasa Singapura Halimah Yacob (dipilih pada 2017) dan Presiden semasa dari Tanzania Samia Suluhu Hassan (Naib Presiden yang menjadi presiden selepas kematian mengejut John Pombe Magufuli pada Mac 2021)

Dar al-Ifta al-Misriyyah, sebuah institut Islam yang menasihati kementerian kehakiman Mesir, mengeluarkan fatwa yang menyatakan bahawa pemerintah dan hakim wanita adalah dibenarkan dalam Islam. Al-Quran mengandungi ayat-ayat yang kelihatan menyokong peranan wanita dalam politik, seperti sebutan mengenai Ratu Syeba, yang mewakili seorang pemerintah yang berunding dan membuat keputusan penting bagi pihak rakyatnya. Hadis memberikan banyak contoh wanita yang mempunyai peranan kepimpinan awam.  Isteri pertama Muhammad, Khadijah binti Khuwailid, adalah penasihat utamanya serta penyokong pertama dan utamanya. Isteri ketiganya, Aisha Abu Bakar, seorang penguasa terkenal dalam bidang perubatan, sejarah, dan retorik, sering menemani Nabi ke pertempuran, bahkan memimpin pasukan dalam Perang Unta . Walau bagaimanapun, dalam konteks pertempuran ini juga terdapat hadis yang terkenal dinisbahkan kepada Muhammad di mana beliau berkata, "Tidak akan pernah berjaya suatu bangsa yang menjadikan seorang wanita sebagai penguasa mereka. Semasa peperangan Al-Jamal, Allah memberi manfaat kepada saya dengan satu Kalimah (saya dengar dari Nabi). Apabila Nabi mendengar berita bahawa orang-orang Parsi telah menjadikan anak perempuan Khosrau sebagai Ratu (pemerintah) mereka, baginda bersabda, "Tidak akan berjaya suatu bangsa yang menjadikan seorang wanita sebagai pemerintah mereka." Walau bagaimanapun, ulama telah meragui kesahihan Hadis ini, dipetik waktu yang ganjil semasa keluaran pertama Hadis, percanggahan dengan ayat-ayat al-Quran, dan kemungkinan besar penggunaan Hadis untuk orang tertentu pada masa itu (Ratu Parsi) dan bukannya sebagai peraturan atau nasihat umum. [1]

Walaupun peluang kepimpinan untuk wanita Islam diperkukuh dalam teks agama dan terus berkembang hari ini, generasi terdahulu mempunyai pesefahaman yang berbeza tentang peranan wanita. [2]

Walaupun perkembangan moden dan lebih banyak penyertaan wanita Islam dalam kehidupan politik, terdapat orang Islam di negara tertentu yang berpendapat bahawa seorang wanita Islam yang ideal harus membatasi dirinya kepada peranan ibu dan isteri. [2]

Pandangan al-Quran[sunting | sunting sumber]

Ulama Islam berpendapat bahawa Al-Quran memberi hak kepada wanita untuk mengambil bahagian dalam urusan awam, kerana terdapat contoh wanita yang mengambil bahagian dalam perbincangan serius dan berdebat walaupun dengan Nabi Muhammad sendiri. [3] [4] [5] Di samping itu, semasa kekhalifahan Omar, seorang wanita bertengkar dengannya dalam masjid, membuktikan pendapatnya, dan menyebabkan dia mengisytiharkan di hadapan ramai orang: "Seorang wanita adalah benar dan Umar adalah salah". Walau bagaimanapun, salah satu masalah utama dengan keupayaan wanita untuk memimpin di negara majoriti Muslim berpunca daripada perbezaan dalam tafsiran asas teks bagi Islam, Al-Quran dan Hadis . [6] Masalah ini diburukkan lagi dengan kerumitan bahasa Arab, mazhab yang berbeza dari Islam, seperti perbezaan antara Islam Syiah dan Islam Sunni, dan perbezaan yang berlaku di seluruh wilayah yang berbeza. [7] Tidak ada satu tafsiran tunggal al-Quran yang mentakrifkan Islam. Oleh itu, peranan wanita sebagai pemimpin tidak boleh didapati secara muktamad dalam al-Quran. Peranan pemimpin wanita sentiasa berkembang bergantung kepada tafsiran. Melalui tafsiran moden baru dari gerakan "Islam progresif", wanita telah memperoleh lebih banyak kebebasan dan kuasa sebagai pemimpin. [7]

Bahagian-bahagian al-Quran digunakan untuk mengehadkan kuasa wanita:

“Men are the caretakers of women, as men have been provisioned by Allah over women and tasked with supporting them financially.”

— Surah An-Nisa 4:34

Ayat ini, bagaimanapun, sering disalahtafsirkan. [8]

Dalam Bab 27, ayat 27:29–44, Al-Quran merujuk kepimpinan wanita dengan Ratu Syeba (Bilqis) yang mempunyai peranan yang serupa dengan ketua negara. [9]

Bahagian-bahagian al-Quran digunakan untuk menyamakan kuasa wanita:

"And do not crave what Allah has given some of you over others. Men will be rewarded according to their deeds and women ˹equally˺ according to theirs. Rather, ask Allah for His bounties. Surely Allah has ˹perfect˺ knowledge of all things"

— Surah An-Nisa 4:32

"Surely ˹for˺ Muslim men and women, believing men and women, devout men and women, truthful men and women, patient men and women, humble men and women, charitable men and women, fasting men and women, men and women who guard their chastity, and men and women who remember Allah often—for ˹all of˺ them Allah has prepared forgiveness and a great reward."

— Surah Al-Azhab 33:35

Sejarah[sunting | sunting sumber]

Peranan wanita telah dibina sepanjang sejarah. Dari segi sejarah dalam masyarakat Islam, peranan wanita adalah di dalam rumah, yang telah menghadkan dan menimbulkan halangan kepada pemimpin wanita. Pada zaman Nabi Muhammad dan sepanjang zaman awal dan setiap Islam, wanita diberi rasa kebebasan dan kuasa yang besar. Isteri-isteri Muhammad, yang disebut sebagai Ibu-ibu Mukminin, dianggap sebagai cara yang ideal bagi wanita dalam Islam untuk berkelakuan. Ramai isteri dan wanita beliau dalam tempoh awal Islam adalah penting secara meluas dalam bidang kepimpinan yang berbeza. Khadijah binti Khuwaylid bukan sahaja berjaya dari segi ekonomi sebelum perkahwinannya dengan Muhammad, tetapi dia juga dianggap sebagai pemeluk Islam pertama, membantu Nabi semasa wahyu dan sejarah kekacauan zaman awal Islam. Isterinya Hafsa binti Umar telah diamanahkan untuk menjaga Al-Quran, dan isterinya Aisha binti Abi Bakr memimpin pasukan dalam Perang Unta . Nabi juga melantik Ummu Waraqa sebagai imam wanita bagi lelaki dan wanita. [10] Nabi membenarkan wanita untuk memegang jawatan kepimpinan yang berkuasa ini. Walau bagaimanapun, selepas kematiannya, peranan wanita dalam masyarakat menjadi ditentukan oleh serangan Hadis dan tafsiran ayat-ayat Al-Quran daripada masyarakat lelaki yang didominasi dan patriarki.  wanita dalam keseluruhan Islam sukar untuk digeneralisasikan, kerana terdapat banyak sektor Islam yang berbeza dan tafsiran ayat-ayat Al-Quran yang berbeza yang meletakkan peranan wanita dalam masyarakat Islam dengan cara yang berbeza.

Secara keseluruhan, wanita menjadi dikawal selia kepada kedudukan dalam rumah tangga, menjadi dilindungi melalui pengasingan, dengan lelaki menentukan keputusan utama dalam hidup mereka. Oleh itu, gerakan berasingan untuk hak dan kebebasan wanita dalam Islam mula bergolak pada awal abad ke-20. Dua tokoh utama yang menyeru pembebasan dan pendidikan wanita dalam masyarakat Islam ialah Rifa 'a al-Tahtawi dan Qasim Amin . Qasim Amin dianggap sebagai bapa pembaharuan wanita di Timur Tengah Islam, mencabar norma masyarakat dalam bukunya The Liberation of Women . [11] Di antara dua pemimpin lelaki ini juga terdapat tiga wanita Mesir, Maryam al-Nahhas, Zaynab Fawwaz, dan Aisha al-Taymuriyya, yang bekerja untuk gerakan feminisme Islam pada akhir abad ke-19. Pada tahun 1956, Doria Shafik mengetuai gerakan hak mengundi di Mesir. Pergerakan untuk wanita sebagai pemimpin politik dalam masyarakat Islam moden telah dipelopori oleh aktivis zaman moden ini untuk kesaksamaan gender. Walau bagaimanapun, kemajuan gerakan ini berbeza-beza di negara Arab yang berbeza dan dalam sektor Islam yang berbeza, kerana tafsiran baru membentuk pembinaan jantina untuk wanita dalam masyarakat Islam. [11]

Pemimpin politik[sunting | sunting sumber]

Terdapat banyak contoh abad kedua puluh dan dua puluh satu wanita yang menerajui negara majoriti Muslim . Majoriti semua umat Islam di dunia tinggal di negara-negara yang telah, pada suatu ketika, memilih wanita sebagai pemimpin mereka. Tiga negara berpenduduk majoriti Islam paling ramai mempunyai wanita sebagai pemimpin termasuk Indonesia, [12] Pakistan, [13] dan Bangladesh . Setakat 2007 , wanita masih menghadapi banyak tekanan sebagai pemimpin politik, termasuk penangkapan, pemenjaraan, dan cubaan membunuh. [14]

Afghanistan[sunting | sunting sumber]

  • Kubra Noorzai

Menteri wanita pertama Afghanistan. Perlembagaan Afghanistan ketiga (pada tahun 1964 di bawah Raja Zahir Shah) memberikan wanita hak untuk mengundi dan memasuki parlimen sebagai calon yang dipilih buat kali pertama. Akibatnya, dalam pilihan raya pada tahun berikutnya tiga wanita telah dipilih sebagai ahli parlimen dan dua dilantik sebagai ahli senat. Kubra Noorzai telah dilantik sebagai Menteri Kesihatan Awam pada tahun 1965 dan dilantik semula pada tahun 1967. [15] :1–44

  • Shafiqa Ziayee

Shafiqa Ziayee menjadi menteri wanita kedua apabila dilantik sebagai Menteri tanpa Portfolio pada tahun 1971. [16]

  • Massouda Jalal
    Massouda Jalal

Selepas menamatkan pengajian di sekolah perubatan di Kabul pada tahun 1988, dia berlatih sebagai doktor sehingga 1999 apabila pemerintahan Taliban menjadikannya mustahil. Dia mula bekerja untuk Program Makanan Sedunia (WFP) PBB yang diketuai wanita pada tahun 1999. Selepas Taliban disingkirkan daripada kuasa pada 2002, dia adalah salah seorang daripada 200 wanita yang menyertai loya jirga . Dia bertanding jawatan presiden pada tahun 2002, menjadi wanita pertama bertanding untuk jawatan ini di Afghanistan . Dia memenangi 171 undi (undi kedua terbanyak diterima) dalam pilihan raya presiden 2002 menentang Karzai. [17] Dia kalah dalam pilihan raya kepada Hamid Karzai tetapi berkhidmat dalam kabinetnya sebagai Menteri Hal Ehwal Wanita dari 2004 hingga 2006. Jalal kemudiannya dicalonkan untuk belajar di Washington, DC, di Pusat Pembangunan dan Aktiviti Penduduk (CEDPA), yang mengajar wanita bagaimana untuk memajukan peranan kepimpinan mereka. [17]

  • Azra Jafari

Salah satu daripada 200 wanita yang menyertai loya jirga selepas kejatuhan Taliban pada tahun 2002. Beliau ialah Datuk Bandar wanita pertama di Afghanistan . Beliau adalah penduduk Nili sebuah bandar di Wilayah Daykundi di Afghanistan dari 2008 hingga 2014. Dia adalah ahli kumpulan etnik Hazara, minoriti agama dan etnik di Afghanistan. Semasa penggal beliau bekerja untuk menerima dana untuk membina infrastruktur di Nili. [18] Sebelum memegang jawatan dia telah pergi ke Iran kerana perang saudara pada awal 1990-an. Di sana dia menjalankan sekolah untuk kanak-kanak Afghanistan. Pada tahun 2001 dia kembali ke Afghanistan untuk menyertai jirga keamanan. [18]

Setiausaha Negara AS Hillary Clinton berdiri bersama ahli politik wanita Afghanistan, termasuk Fauzia Koofi di kanannya dan Sima Samar di kirinya.
  • Fawzia Koofi

Pada 2014, beliau menjadi calon Presiden Afghanistan selepas dipilih sebagai Naib Presiden Perhimpunan Kebangsaan Afghanistan pada 2005. Sebagai Naib Presiden beliau menjadi Timbalan Speaker Parlimen Kedua wanita pertama. Dia adalah salah seorang daripada beberapa wanita yang dipilih untuk mengambil bahagian dalam perbincangan rundingan yang disokong AS dengan Taliban. [19] Dalam perjalanan pulang dari salah satu pertemuan, dia terselamat daripada percubaan pembunuhan. [19] Pada Ogos 2021 dia melarikan diri dari Afghanistan ke Qatar dengan salah satu penerbangan pemindahan terakhir. [20] Dia berjaya pergi walaupun berada di bawah tahanan rumah oleh Taliban. [20] Sejak meninggalkan Afghanistan dia pergi ke Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu dengan delegasi wanita Afghanistan. [21] Menggesa Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu untuk tidak berkompromi dengan kemasukan dan hak sama rata di Afghanistan. [21]

  • Sima Samar

Beliau berkhidmat sebagai Kementerian Hal Ehwal Wanita Afghanistan dari 2001 hingga 2003. Dari 2004 hingga 2019, beliau mempengerusikan Suruhanjaya Hak Asasi Manusia Bebas Afghanistan yang mempertanggungjawabkan pelanggar hak asasi manusia. [22] Kerjanya di suruhanjaya ini menyebabkan dia menerima ugutan bunuh. [23] Beliau ialah pengasas Pertubuhan Shuhada yang mengendalikan sekolah untuk lelaki dan perempuan, pada tahun 2012 ia menguruskan lebih daripada 100 sekolah. [22] Shuhada juga berusaha menyediakan penjagaan kesihatan dan menguruskan lima belas klinik dan hospital. [22] Sima Samar dilantik sebagai ahli Panel Peringkat Tinggi Setiausaha Agung Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu mengenai Perpindahan Dalaman pada Disember 2019. [22]

  • Shahla Atta

Bertanding dalam Pilihan Raya Presiden Afghanistan 2009 .

  • Frozan Fana

Bertanding dalam Pilihan Raya Presiden Afghanistan 2009 .

Azerbaijan[sunting | sunting sumber]

Ganira Pashayeva
Ganira Pashayeva
Popular Azerbaijani female political leader

ketua politik wanita yang terkenal

  • Elmira Gafarova

Beliau adalah Speaker Dewan Negara Azerbaijan dan Menteri Luar Negeri Azerbaijan.

  • Tahira Tahirova

Dia seorang ahli politik dan diplomat Soviet. Beliau berkhidmat sebagai Menteri Luar Republik Sosialis Soviet Azerbaijan dari 1959 hingga 1983.

  • Lala Shevket

Lala Shevket ialah Setiausaha Negara wanita pertama di dunia. Kepakaran beliau ialah Profesor dan Doktor perubatan. Dia menjadi duta wanita pertama di Azerbaijan pada tahun 1993. Beliau berkhidmat sebagai Setiausaha Negara di Azerbaijan dari 1993 hingga 1994. Dia memilih untuk melepaskan jawatan ini kerana tidak berpuas hati dengan rasuah dalam kerajaan. Beliau mengasaskan Parti Liberal Azerbaijan pada tahun 1995 dan telah menjalankan larian Presiden sebagai ketua parti ini. [24]

Pada 7 Jun 2003, dalam Kongres Parti Liberal, Shevket meletak jawatan daripada parti itu untuk memulakan kempen presidennya sebagai calon bebas. Oleh itu, dia telah meletakkan satu lagi asas dalam tradisi politik Azerbaijan. Sebagai ketua Pergerakan Perpaduan Nasional dan Parti Liberal Azerbaijan, Shevket menyertai Pilihan Raya Parlimen 2005 sebagai ketua senarai 70 calon Parti Liberal. Dia memenangi kemenangan yang menentukan di kawasannya, yang diiktiraf secara rasmi oleh Suruhanjaya Pilihan Raya Pusat. Bagaimanapun, akibat pemalsuan total, kemenangan sekurang-kurangnya 11 calon Parti Liberal tidak diiktiraf secara rasmi. Pada 17 Februari 2006, Blok Politik "Azadliq" telah diwujudkan. Pada tahun 2010, sebelum pilihan raya parlimen, Blok Politik "Azadliq" telah dibubarkan kerana keputusan Parti Barisan Popular untuk menyertai gabungan dengan Parti Musavat. 

Beliau ialah seorang aktivis hak asasi manusia Azerbaijan yang berkhidmat sebagai pengarah Institut Keamanan dan Demokrasi, sebuah organisasi hak asasi manusia . Dia terkenal terutamanya kerana kerjanya membantu rakyat yang terjejas akibat pengusiran paksa di Baku, yang bagi pihaknya dia menganjurkan beberapa protes kecil. Yunus adalah seorang ahli sejarah dengan latihan dan menulis disertasinya mengenai "Persaingan Inggeris-Rusia di Laut Kaspia dan Azerbaijan pada Bahagian Pertama Abad ke-18". Pada tahun-tahun terakhir Kesatuan Soviet, Yunus aktif dalam kalangan pro-reformasi. Pada tahun 1988, beliau mengasaskan "Barisan Popular Azerbaijan dalam Menyokong Perestroika", bersama-sama dengan sekumpulan kecil intelektual sederhana. Pada awalnya, Barisan Popular Azerbaijan ini sengaja dimodelkan pada contoh Barisan Popular Estonia .

  • Leyla Yunus

Beliau ialah Naib Presiden dan Wanita Pertama Azerbaijan, ketua Yayasan Heydar Aliyev, pengerusi Yayasan Rakan Budaya Azerbaijan, Presiden Persekutuan Gimnastik Azerbaijan, duta muhibah UNESCO dan ISESCO . Pada tahun 1995, beliau menubuhkan Yayasan Rakan Budaya Azerbaijan . Pada tahun 1996, dengan sokongan kewangan daripada Chevron, yayasan itu memberikan anugerah seumur hidup kepada enam wakil seni dan budaya Azerbaijan. Dalam pilihan raya parlimen Azerbaijan 2005, beliau telah dipilih ke Dewan Negara Azerbaijan. Dia sebelum ini melanggar tradisi untuk membantu berkempen untuk suaminya pada 2003, ketika dia bertanding jawatan Presiden Azerbaijan. Pada 24 November 2006, Aliyeva telah dianugerahkan gelaran Duta Muhibah ISESCO atas perhatiannya kepada kanak-kanak yang memerlukan dan membantu memperbaiki keadaan hidup dan pendidikan mereka.

  • Ganira Pashayeva

Beliau ialah Ahli Dewan Negara Azerbaijan . Sejak 1998, beliau bekerja sebagai wartawan, editor, editor utama, editor terkemuka kanan, Timbalan ketua editor, dan Timbalan ketua editor perkhidmatan berita dan Timbalan ketua editor bahagian berita di Syarikat Televisyen Kumpulan Syarikat ANS . Beliau telah dipilih sebagai Ahli Parlimen dari Kawasan Pilihan Raya Tovuz No. 105 pada 6 November 2005.Beliau juga merupakan ahli kumpulan kerja Azerbaijan- India, Azerbaijan- Turki dan Azerbaijan- Jepun dalam hubungan antara parlimen.

Bahrain[sunting | sunting sumber]

  • Nada Haffadh

Menteri kabinet wanita pertama apabila beliau dilantik sebagai Menteri Kesihatan pada 2004. Beliau juga pernah berkhidmat dalam dewan tinggi parlimen dalam Majlis Perundingan pada tahun 2007.

  • Lateefa Al Gaood

Wanita pertama dipilih ke Majlis Perwakilan Bahrain pada 2006 dan merupakan satu-satunya wanita yang pernah menjadi ahli majlis.

Bangladesh[sunting | sunting sumber]

Sheikh Hasina
Sheikh Hasina
Khaleda Zia
Khaleda Zia
The two women have ruled Bangladesh as prime ministers since 1991.[25][26]

Kedua-dua wanita ini telah memerintah Bangladesh sebagai perdana menteri sejak 1991

Sebagai negara majoriti Muslim ketiga paling ramai penduduk, Bangladesh telah diperintah, setakat 2016, selama 25 tahun terakhir oleh Perdana Menteri wanita [27] dengan memilih Khaleda Zia [28] [29] dan Sheikh Hasina sebagai perdana menteri.

Perdana Menteri Bangladesh dari 1991 hingga 1996 dan 2001–2006. Apabila dipilih pada 1991, beliau menjadi Perdana Menteri wanita pertama Bangladesh dan pemimpin wanita kedua di dunia Islam yang menjadi pemimpin kerajaan demokrasi. [28] Beliau juga merupakan pengerusi dan ketua Parti Nasionalis Bangladesh . Zia telah disenaraikan oleh Forbes tiga kali sebagai salah satu daripada "100 Wanita Paling Berkuasa di Dunia". [28] [30] [31]

Perdana Menteri Bangladesh dari 1996 hingga 2001 dan 2009–Sekarang. Beliau adalah ahli Majlis Pemimpin Dunia Wanita .

Mesir[sunting | sunting sumber]

Hampir satu pertiga daripada Parlimen Mesir - negara majoriti Islam kelima paling ramai penduduk terdiri daripada wanita. [32]

  • <b id="mwAW8">Nadia Ahmed Abdou Saleh</b>

Kerjaya politiknya bermula pada 2010 apabila beliau dipilih ke parlimen sebagai sebahagian daripada Parti Demokratik Kebangsaan . Pada Februari 2017 dia menjadi gabenor wanita pertama Mesir. Dia telah dibahagi-bahagikan gabenor Wilayah Baheira . [33]

  • Rawya Ateya

Pada tahun 1956 dia menjadi wanita pertama yang ditauliahkan sebagai pegawai dalam Tentera Pembebasan Mesir . Dia dianggap sebagai perintis bagi pemimpin wanita di negara majoriti Islam. Beliau merupakan ahli Parlimen wanita pertama di dunia Arab apabila pada tahun 1957 beliau berkhidmat di Parlimen Mesir. [34] [35] Dia seorang peguam bela untuk hak wanita dan berjaya melaksanakan cuti bersalin selama dua bulan. [36] Dia kalah dalam bidaan untuk pemilihan semula dua tahun kemudian tetapi dapat dipilih ke Dewan Rakyat pada tahun 1984. [37]

  • Farida El Choubachy

Beliau adalah wanita pertama dalam 42 tahun mempengerusikan sesi pembukaan parlimen Mesir. [38] Dia adalah sebahagian daripada parlimen Mesir yang baru dipilih.

  • Anissa Hassouna

Pada 2016 dia dipilih ke Parlimen Mesir. Dia telah memperjuangkan hak wanita dan kanak-kanak. Salah satu inisiatif beliau adalah untuk mewujudkan taman permainan untuk kanak-kanak di daerah. [39] Pada 2019, dia juga berusaha mewujudkan undang-undang yang akan mengharamkan penggunaan beg plastik. [40]

  • Eva Habil

Dia menjadi Datuk Bandar wanita pertama Mesir Kom Buha pada tahun 2008. Dia menang melawan lima calon lelaki lain, salah seorang calon itu ialah abangnya. Bapanya ialah Datuk Bandar sebelum ini sehingga 2002. Dia telah berusaha untuk menamatkan khatan wanita dan meningkatkan kadar celik huruf untuk wanita. [41]

Indonesia[sunting | sunting sumber]

Negara majoriti penduduk Islam yang paling ramai penduduknya.

Beliau adalah anak perempuan presiden pertama Indonesia Sukarno . Beliau telah dipilih ke Dewan Perundingan Rakyat pada tahun 1987. Beliau kemudiannya berkhidmat sebagai ketua Parti Demokratik Indonesia pada tahun 1993. [42] Beliau berkhidmat sebagai presiden Indonesia dari 2001 hingga 2004, menjadi presiden wanita pertama Indonesia dan wanita keempat memimpin negara majoriti Muslim. [43] [44] [45]

Jordan[sunting | sunting sumber]

Terdapat 15 tempat duduk dikhaskan di rumah bawah untuk wanita. [46]

  • Toujan al-Faisal

Dia menjadi ahli Parlimen wanita pertama Jordan apabila dipilih pada 1993. Dia menghadapi banyak tindak balas sebagai seorang wanita dalam kedudukan ini, termasuk penangkapan dan penganiayaan semasa dipenjarakan, menyebabkan bantahan global dan bantuan Amnesty International . Beliau telah dinafikan permintaannya untuk bertanding sebagai calon dalam pilihan raya parlimen pada 17 Jun 2003 oleh Jawatankuasa Pilihan Raya. [47]

Kosovo[sunting | sunting sumber]

  • Vjosa Osmani

Vjosa Osmani berkhidmat sebagai pengerusi Perhimpunan Kosovo dari 2020 hingga 2021, dan dinaikkan kepada pemangku presiden Kosovo pada November 2020, berikutan peletakan jawatan Hashim Thaçi . Dia dipilih dengan haknya sendiri sebagai presiden pada April 2021. [48] [49]

  • Atifete Jahjaga

Di wilayah majoriti Muslim Kosovo, Presiden Atifete Jahjaga telah dipilih sebulat suara oleh Dewan Kosovo pada 7 April 2011. [50]

Kyrgyzstan[sunting | sunting sumber]

Kyrgyzstan mempunyai majoriti Islam. Otunbayeva telah mengangkat sumpah sebagai Presiden pada 3 Julai 2010, selepas bertindak sebagai pemimpin sementara berikutan Revolusi Tulip .

Maghribi[sunting | sunting sumber]

  • Latifa Jbabdi


She is a feminist activist fighting for human rights and women's rights. In 1977 she was arrested and held for three years as a political prisoner for her involvement with leftist political activity.[51] After leaving prison she resumed her fight for humans right and was one of the founding members of the Moroccan Association for Human Rights.[52] She worked on leading the initiative on reforming Moroccan family law called the Moudawana. Latifa Jbabdi was led the women's rights group known as the Women's Action Union (UAF). This group in collaboration with others launched the one million signature campaign to reform the Moudawana.[53] The final reforms were implemented in 2004 and gave women new rights such as the right to divorce and the right to child custody.[54] She gained political office in 2007 as a member of the Moroccan Parliament and later left in 2011.[55]

  • Mbarka Bouaida

Pada Julai 2019 Mbarka Bouaida telah dipilih sebagai presiden wilayah Guelmim-Oued Noun . Menjadikannya wanita pertama yang dipilih sebagai pemimpin wilayah di Maghribi. [56] Kerjaya politiknya pertama kali bermula apabila dia dipilih pada 2007 ke Dewan Rakyat. Beliau berkhidmat dalam banyak jawatankuasa semasa berada di Dewan Rakyat termasuk Jawatankuasa Kewangan dan Hal Ehwal Ekonomi, Jawatankuasa Hal Ehwal Islam, dan jawatankuasa Pertahanan Negara. [56]

Pakistan[sunting | sunting sumber]

Pakistan adalah negara majoriti Islam kedua terramai penduduk di dunia.

  • Fatima Jinnah

Dia adalah kakak kepada Quaid-e-Azam Muhammad Ali Jinnah, pengasas Pakistan. Dia memainkan peranan yang sengit untuk kemerdekaan Pakistan. Selepas kemerdekaan, dia memainkan peranannya untuk pemerkasaan wanita. Pada tahun 1965, atas permintaan pembangkang bersatu, dia menjalankan kempen presiden menentang diktator tentera ketika itu. Dia dianggap sebagai ibu kepada negara Pakistan. Dia dikebumikan di Makam Mazar-e-Quaid .

Allahyarham Benazir Bhutto, bekas perdana menteri Pakistan .

Pada tahun 1982 Bhutto menjadi wanita pertama di Pakistan untuk mengetuai sebuah parti politik, Parti Rakyat Pakistan . Bapanya, Zulfiqar Ali Bhutto, mengasaskan Parti Rakyat Pakistan pada tahun 1968. [57] Dia telah dipilih dua kali sebagai Perdana Menteri [58] Pakistan. Pemilihan pertamanya sebagai Perdana Menteri pada 1988 menjadikannya wanita pertama yang memimpin negara majoriti Islam. Beliau berkhidmat dalam jawatan ini dari 1988 hingga 1990 dan dari 1993 hingga 1996. Dia dibunuh sebagai calon dalam pilihan raya 2008 untuk Perdana Menteri. [13]

Romania[sunting | sunting sumber]

  • Sevil Shahideh

Dia dicalonkan, tetapi tidak pernah berkhidmat, sebagai Perdana Menteri di negara itu dengan sebaliknya, lebih daripada 80 peratus rakyat Romania adalah Kristian Ortodoks, manakala kurang daripada 1 peratus adalah Muslim. [59]

Arab Saudi[sunting | sunting sumber]

  • <b id="mwAg0">Reema binti Bandar bin Sultan bin Abdulaziz Al Saud</b>

Beliau dilantik sebagai duta negara ke Amerika Syarikat pada 2019. Dia adalah wanita pertama yang dilantik sebagai duta di Arab Saudi. Dia dibesarkan di Amerika Syarikat menghadiri Universiti George Washington. [60] Bapanya berkhidmat sebagai duta negara terdahulu ke Amerika Syarikat sebelum ini. Dia telah dipaparkan dalam senarai Forbes 200 teratas Wanita Arab Paling Berkuasa. Sebelum menjadi duta, beliau adalah Naib Presiden Hal Ehwal Wanita di Pihak Berkuasa Sukan Am Saudi pada 2016. Pada 2018 beliau menjadi Presiden Persekutuan Penyertaan Massa dan berkhidmat dalam jawatan itu sehingga menjadi duta. [60]

Senegal[sunting | sunting sumber]

  • Mame Madior Boye

Beliau telah dipilih sebagai Menteri Kehakiman pada tahun 2000 dan menjadi Perdana Menteri dari tahun 2001 hingga 2002. Dia adalah wanita pertama di Senegal yang memegang jawatan ini.

Tunisia[sunting | sunting sumber]

Pada 11 Oktober 2021, Bouden menjadi perdana menteri wanita pertama di dunia Arab . [61] Sebelum menjadi perdana menteri, beliau adalah ketua pengarah yang bertanggungjawab terhadap kualiti di Kementerian Pengajian Tinggi dan Penyelidikan Saintifik. Di mana dia bertanggungjawab menyelia program Bank Dunia. Selain itu, beliau adalah seorang profesor geosains di Sekolah Kejuruteraan Kebangsaan di Tunisia. [62] Beliau dilantik selepas presiden Kais Saiedth memecat bekas perdana menteri dan menggantung parlimen pada Julai 2021. [63]

Turki[sunting | sunting sumber]

Tansu Çiller ialah perdana menteri wanita pertama dan satu-satunya di Turki .
  • Tansu Çiller

Menjadi Perdana Menteri Turki pada tahun 1993. Empat negara Islam telah atau sedang dipimpin oleh wanita kerana penggantian selepas kematian bapa, suami, dll. Çiller, bagaimanapun, memenangi jawatannya sebagai Perdana Menteri sepenuhnya dengan sendiri. [64] Çiller menghadiri Robert College dan kemudiannya menerima Sarjana dan Ph.D. Çiller kembali ke Turki dan mengajar ekonomi di Universiti Boğaziçi selepas suaminya ditawarkan pekerjaan yang baik. Dia memasuki politik pada tahun 1990 dengan menyertai Parti Laluan Sejati (yang kini dia presiden) di bawah Suleyman Demirel. Çiller dengan cepat menjadi pembantu parti, dan kemudian memasuki pilihan raya 1991 di mana dia menang dan menerima tanggungjawab untuk kementerian ekonomi dalam kerajaan. Presiden Turgu Ozal meninggal dunia pada tahun 1993, jadi Demirel mengambil kedudukannya sebagai presiden. Çiller melihat peluangnya dan mengambilnya, kerana dia memenangi jawatan sebagai perdana menteri pada Jun 1993. Penyokong Çiller memihak kepada idea pemodenan/pembaratannya. Walaupun pengikutnya, Çiller juga mempunyai ramai orang yang menentang pembaharuannya. Çiller terpaksa meninggalkan kerajaan selepas dia membuat beberapa tindakan tidak popular sebagai perdana menteri. Keputusannya yang boleh dipersoalkan membawa kepada tiga penyiasatan parlimen yang berbeza ke atasnya, jadi Çiller memutuskan untuk meninggalkan jawatan pada tahun 1996. Walaupun kesilapannya, Çiller masih kekal berkuasa hari ini. [65]

Sejak 1996, bilangan wanita di parlimen terus meningkat. Kadar perwakilan wanita tidak jatuh di bawah 10 peratus selepas pilihan raya 2007. [66] [67]

Lain-lain[sunting | sunting sumber]

Pemimpin politik negara wanita Muslim yang lain termasuk Cissé Mariam Kaïdama Sidibé, Sitt al-Mulk (dalam abad kesebelas), Sibel Siber dan Aminata Touré .

Permaisuri[sunting | sunting sumber]

Terdapat beberapa permaisuri zaman pertengahan, termasuk Sayidina Hurra Ratu Arwa dari Yaman (1067–1138), Razia Sultan (1236–1240) dan Ratu Badit di Ethiopia yang pemerintahannya berakhir pada 1063. [68] [69]

Jordan[sunting | sunting sumber]

Dia telah diisytiharkan sebagai Ratu oleh suaminya pada 7 Februari 1999. Dia menggunakan kedudukannya untuk menyokong pendidikan yang lebih baik, kesihatan dan pemerkasaan komuniti puak. Dia cuba memperkasakan wanita dan belia dalam negaranya sendiri. Jordan mempunyai banyak undang-undang yang mendiskriminasi wanita, ini bertentangan dengan pendapat Keluarga Diraja. [70] Di peringkat global, beliau bekerja dengan Dana Kanak-Kanak Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu dan Inisiatif Pendidikan Gadis Bangsa-Bangsa Bersatu, serta mempromosikan dialog untuk toleransi antara budaya yang berbeza. Dia juga disenaraikan pada 2011 sebagai salah seorang "Wanita Paling Berkuasa Dunia" oleh Forbes . [71]

Sejarah politik mengikut negara[sunting | sunting sumber]

Peranan dan peluang wanita Islam dalam jawatan awam berbeza-beza bergantung kepada negara/rantau dan jenis kerajaan yang berkuasa. Atas sebab ini, seseorang tidak boleh menyamaratakan subjek pemimpin politik wanita Islam. Adalah lebih baik untuk melihat sejarah setiap negara untuk mendapatkan pemahaman yang lebih baik tentang bagaimana peranan wanita Islam telah berkembang dari semasa ke semasa.

Afghanistan[sunting | sunting sumber]

Wanita Islam pada umumnya tidak mengambil bahagian dalam jawatan awam di Afghanistan. Walau bagaimanapun, terdapat perubahan dan percubaan drastik sepanjang sejarah untuk meningkatkan penyertaan mereka dalam kerajaan. Raja Amir Aman Allah (1919–29) telah digulingkan kerana dia cuba membebaskan wanita, dan Muhammad Dawud (1953–63) cuba mendedahkan kerudung. Pada tahun 1967, seorang wanita Afghan yang diwakilkan telah menyertai persidangan mengenai wanita Asia di Ceylon, dan pada tahun 1958 seorang perwakilan wanita telah dihantar ke Amerika Syarikat. Raja Zahir Shah (1933–73) secara rasmi mengumumkan penamatan pengasingan wanita secara sukarela pada tahun 1959. Dalam tempoh perlembagaan (1963–73), perlembagaan liberal memberikan hak penting kepada wanita (iaitu hak untuk mengundi dan hak untuk mendapat pendidikan). Raja melantik dua wanita ke Suruhanjaya Penasihat Perlembagaan, dan loya Jirga (Perhimpunan Agung) termasuk empat wanita. Empat wanita telah dipilih dalam pilihan raya 1965, di mana Cik Kubra Nurzai menjadi menteri Kesihatan Awam (menteri wanita pertama di Afghanistan), dan Puan. Shafiqa Ziayee menjadi menteri yang kekal tanpa portfolio dalam kabinet kedua Etemadi (1969–71). Parti Demokratik Rakyat (PDPA) (agenda progresif untuk hak wanita) dan Pertubuhan Demokratik Wanita Afghanistan telah ditubuhkan pada tahun 1965. [15] :7

Setelah munculnya Taliban pada tahun 1996, terjadi penindasan yang drastis terhadap kebebasan wanita di Afghanistan. Mereka dilarang menerima pendidikan atau bekerja, dan banyak wanita dipecat dari jabatan pemerintah. Kehidupan di bawah pemerintahan Taliban menjadi sangat sulit bagi wanita. Namun, setelah jatuhnya Taliban pada Desember 2001, Proses Bonn dilakukan untuk memberikan peran politik yang lebih aktif kepada wanita Afghanistan. Loya Jirga tahun 2002 mendukung Pemerintahan Transisi, di mana tiga dari dua puluh satu pesuruhjaya adalah wanita. Sebanyak 12,5% perwakilan dalam Loya Jirga adalah wanita, bahkan seorang wanita dipilih sebagai wakil ketua Loya Jirga.

Pada tahun 2002, Kementerian Hal Ehwal Wanita (MOWA) didirikan. Pemerintah Afghanistan juga menandatangani Konvensi Penghapusan Segala Bentuk Diskriminasi Terhadap Wanita (CEDAW) pada tahun 2003. Pada tahun 2004, Afghanistan mengamanatkan kursi untuk kandidat wanita dalam pemilihan umum legislatif untuk pertama kalinya. Akibatnya, hampir 30% kursi di parlemen diisi oleh wanita (bukan melalui kuota), dan 68 wanita (27%) terpilih sebagai anggota parlemen.

Meskipun terjadi peningkatan yang signifikan dalam partisipasi wanita dalam jabatan pemerintahan, lelaki masih menjadi mayoritas dan memiliki kecenderungan untuk membuat keputusan akhir.

Negara Arab[sunting | sunting sumber]

Pada tahun 2005, wanita menduduki 5.7% daripada semua kerusi parlimen di rantau ini, berbanding 12-15% di wilayah lain. [72] :678Beberapa negara Arab telah cuba menerima pakai undang-undang untuk meningkatkan penyertaan wanita, tetapi undang-undang itu biasanya tidak pernah dikuatkuasakan. Beberapa negara Arab juga telah menggunakan kuota yang menjamin perwakilan wanita. Sebagai contoh, Maghribi menyimpan 30 kerusi daripada 325 dan Jordan menyimpan 6 daripada 110 kerusi untuk wanita. [72] :677–683Walaupun wanita masih kurang diwakili, penyertaan mereka semakin meningkat. Sebagai contoh, bilangan ahli politik wanita yang dipilih di Maghribi pada tahun 2003 meningkat daripada 84 kepada 127 (walaupun daripada 22,944 pegawai yang dipilih). [72] :677–683Raja Maghribi melantik Zoulikha Nasri sebagai penasihat raja wanita pertama. Negara-negara Arab menggaji lebih ramai wanita dalam jawatan penting di peringkat menteri. Sebagai contoh, Lubnan menduduki tempat keempat di dunia dan Jordan menduduki tempat kelapan bagi kebanyakan wanita yang bekerja di peringkat ini. Kementerian Pendidikan Emiriah Arab Bersatu (UAE) melaporkan terdapat lebih ramai pekerja wanita berbanding lelaki di lebih 25 kementerian persekutuan. Pada tahun 2001, terdapat 16,223 wanita berbanding hanya 9,518 lelaki. [72] :677–683

Meskipun ada peningkatan peluang bagi wanita dalam jabatan awam, 68% wanita Arab yang terlibat dalam kehidupan politik saat ini merasa tidak puas dengan tingkat partisipasi politik wanita yang ada. Mereka ingin terus maju dan akhirnya menduduki posisi penting dalam proses pengambilan keputusan. Calon wanita juga sering kali harus menempatkan isu gender sebagai prioritas kedua dan lebih fokus pada isu-isu nasional untuk mendapatkan dukungan dari para pemilih laki-laki. Undang-undang yang berkaitan dengan hak wanita, termasuk hak mereka untuk memilih dan terlibat dalam politik, masih lemah dan seringkali tidak ditegakkan dengan baik. Banyak orang Arab masih mengabaikan peran wanita dalam jabatan awam dan politik, dan beberapa rezim politik bahkan mempromosikan ketidaksetaraan tersebut. Dinamik keluarga yang kuat juga seringkali mendorong partisipasi politik laki-laki lebih dari wanita dalam masyarakat saat ini.  [73]

Di Azerbaijan, meletakkan wanita dalam kerajaan telah berkembang lebih baik berbanding negara Islam yang lain. Hak pilih sejagat telah diperkenalkan di Azerbaijan pada tahun 1918 oleh Republik Demokratik Azerbaijan, sekali gus menjadikan Azerbaijan negara majoriti Islam pertama yang pernah memberi hak wanita. Kini, 28 wanita adalah ahli dalam Parlimen Azerbaijan ( Milli Məclis ). Sehingga 2015, terdapat 21 wanita di parlimen 125 kerusi. Peratusan ahli parlimen wanita meningkat daripada 11 kepada 17 peratus antara 2005 dan 2015. Norma sosial tradisional dan pembangunan ekonomi yang ketinggalan di kawasan luar bandar negara terus menyekat peranan wanita dalam ekonomi, dan terdapat laporan bahawa wanita menghadapi kesukaran untuk melaksanakan hak undang-undang mereka kerana diskriminasi jantina. Sehingga Mei 2009, wanita memegang jawatan sebagai Timbalan Pengerusi Mahkamah Perlembagaan, Timbalan Pengerusi Kabinet Menteri Nakhchivan AR, empat Timbalan Menteri, seorang Duta Besar, dan Ombudsmen Azerbaijan dan Nakhchivan AR . Wanita membentuk 4 daripada 16 ahli Suruhanjaya Pilihan Raya Pusat dan mempengerusikan 3 daripada 125 suruhanjaya pilihan raya daerah. Walaupun negara sekular, Azerbaijan memerlukan pensijilan dan pendaftaran untuk orang yang melakukan upacara keagamaan. Wanita Islam di Azerbaijan boleh belajar untuk menjadi mullah yang bertauliah dan mengetuai perhimpunan wanita sahaja, tradisi yang berlaku sejak berabad-abad lalu. Pada tahun 2000, Azerbaijan menandatangani Protokol Pilihan CEDAW, mengiktiraf kecekapan Jawatankuasa Penghapusan Diskriminasi terhadap Wanita, selepas itu ia boleh menerima dan mempertimbangkan aduan daripada individu atau kumpulan dalam bidang kuasanya. Undang-undang baru mengenai keganasan dalam rumah tangga telah diberlakukan pada tahun 2010 di Azerbaijan. Undang-undang ini membuat tindakan keganasan terhadap pasangan termasuk dalam perbuatan jenayah, termasuk rogol dalam perkahwinan. Di Azerbaijan, rogol dianggap sebagai tindakan haram dan dikenakan hukuman penjara maksimum selama 15 tahun bagi pelakunya.

Asia Tengah[sunting | sunting sumber]

Semasa Empayar Rusia, penyertaan wanita dalam jawatan awam tidak mungkin di wilayah Islam. Parti Komunis Kesatuan Soviet memerintah selepas Empayar Rusia, dan wanita pertama dipilih ke badan pemerintah tempatan dan pusat kerana dasar baharunya. Perwakilan ini adalah rendah, bagaimanapun, sehingga akhir tahun 1930-an. Di Turkestan, kurang daripada separuh daripada perwakilan wanita yang dipilih pada tahun 1926 mewakili penduduk Islam. [72] :679Pada tahun 1925, Soviet berusaha untuk mewujudkan lebih banyak peluang bagi wanita untuk mengambil bahagian di semua peringkat kehidupan awam dan politik. Parti Komunis mengambil langkah untuk membolehkan wanita Islam bergiat aktif dalam kehidupan awam dan politik. Satu keperluan ialah meningkatkan perwakilan wanita di pejabat awam. Sepanjang sejarah Soviet, hanya dua wanita dilantik ke jawatan menteri (kebudayaan dan kesihatan). Parti Komunis memberi wanita jawatan kedua daripada jawatan teratas, jadi walaupun penyertaan mereka semakin meningkat, peranan mereka tidak sepenting rakan lelaki mereka. Hanya Yadgar Nasretddinova yang mampu mencapai tahap kuasa tertinggi dalam sistem Soviet dari tahun 1940-an hingga 1970-an. Yagar menduduki Pengerusi Tertinggi Soviet di Uzbek SSR dan Pengerusi Dewan Tertinggi Soviet Tertinggi USSR. Wanita yang dilantik oleh kerajaan Soviet tidak dilantik untuk kebolehan pendidikan atau profesional mereka, tetapi oleh asal sosial mereka. Ini membawa kepada ramai wanita dan lelaki bukan profesional dalam jawatan kuasa, dan akibatnya, wanita dalam politik dan berkuasa dilihat dalam cahaya negatif. Wanita secara amnya distereotaipkan sebagai tidak mampu membuat keputusan. Kesaksamaan sebenar tidak pernah dicapai, tetapi matlamat untuk mengubah tradisi sejarah di mana wanita tidak dibenarkan berkuasa tercapai. Walaupun berjaya, proses ini, yang dipanggil Sovietisasi, mempunyai banyak halangan dan peraturan tersembunyi untuk wanita. Sistem kuota yang diamalkan oleh rejim Soviet telah dimansuhkan pada tahun 1989 dan akibatnya ramai wanita kehilangan jawatan mereka dalam kerajaan. 26% daripada ahli parlimen Turki semasa zaman pasca-Soviet adalah wanita. [72] :6809.9% daripada parlimen di Uzbekistan juga adalah wanita. [72] :677–68314.9% daripada parlimen Tajikistan adalah wanita pada tahun 2000. [72] :677–683Meskipun undang-undang mengenai hak dan peluang yang sama telah diperkenalkan di kebanyakan negara Islam di Asia Tengah, wanita masih menghadapi hambatan dalam mencapai kesetaraan karena adanya pandangan patriarki tradisional terhadap mereka.

Mesir[sunting | sunting sumber]

Sejak revolusi Mesir pada tahun 1919, wanita telah terlibat secara aktif dalam perjuangan untuk pembebasan Mesir. Namun, ketika konstitusi tahun 1923 disahkan, tidak ada pemberian hak yang setara bagi pria dan wanita. Hal ini mendorong pembentukan Kesatuan Wanita Mesir dan Persatuan Wanita Islam. Tujuan organisasi-organisasi ini adalah untuk memperjuangkan hak yang setara dalam ranah sosial dan politik. [74] Pada tahun 1952, selepas kejatuhan monarki, gerakan feminis menyokong hak wanita untuk dimasukkan ke dalam perlembagaan Mesir yang baru. [74] Dalam perlembagaan 1956 wanita diberi hak untuk mengundi dan bertanding dalam pilihan raya. [75] Pada tahun 1957, buat pertama kalinya, tujuh wanita bertanding untuk jawatan yang dipilih. [75] Amina Shokry dan Rawya Ateya kemudiannya menjadi wanita pertama yang dipilih ke parlimen Mesir. [75] Walaupun wanita diberikan hak politik, aktiviti wanita masih memperjuangkan hak sosial yang sama rata. Semasa pemerintahan Abdel Nasser, undang-undang telah diperkenalkan bahawa semua organisasi masyarakat sivil kini berada di bawah kawalan negara. Tempoh ini dirujuk sebagai "State-feminisme". [76] Pada tahun 1979, Presiden Anwar Al Sadat mengeluarkan undang-undang memperuntukkan tiga puluh kerusi parlimen untuk wanita, yang meningkatkan jumlah wanita di parlimen daripada lapan kepada tiga puluh lima. [75] Undang-undang ini kemudiannya dibatalkan pada tahun 1986 kerana semakan undang-undang pilihan raya. [77] Semasa era Mubarak, jumlah pertubuhan wanita meningkat daripada 10,000 kepada 30,000. Pada tahun 2000, Majlis Kebangsaan Wanita telah ditubuhkan. [74] Undang-undang baru telah ditubuhkan yang memberi hak kepada wanita untuk bercerai tanpa persetujuan suaminya ( Khul' ). Selain itu, langkah baharu telah ditambah untuk memudahkan akses ke mahkamah bagi perkahwinan 'urfi, perkahwinan agama yang tidak didaftarkan secara rasmi dengan negeri. Kontrak perkahwinan baharu turut digubal yang menyertakan senarai syarat dalam lampiran. [74] Wanita diberikan kuota sebanyak 64 kerusi untuk pilihan raya 2010. [77] Kuota ini bertahan sehingga 25 Januari 2011 revolusi Mesir . Pilihan raya terkini mencatatkan tingkat partisipasi yang belum pernah terjadi sebelumnya, namun kurang dari dua persen wanita terpilih. Pada pilihan raya 2020, sebuah pindaan konstitusi baru disahkan yang mengamanatkan 25 persen kursi di parlemen untuk wanita. Sebagai hasilnya, wanita berhasil memenangkan 162 dari 596 kursi, yang mewakili 27 persen dari parlemen Mesir untuk periode 2021 hingga 2026.

Iran[sunting | sunting sumber]

Wanita secara aktif mengambil bahagian dalam Revolusi Perlembagaan Iran 1905–06, yang mengiktiraf semua rakyat sebagai sama. Undang-undang pilihan raya 1906, bagaimanapun, menafikan hak wanita untuk mengundi. Wanita mengundi buat pertama kali dalam referendum 1963 mengenai Revolusi Putih (reformasi yang diperkenalkan oleh Mohammad Reza Shah ). Kerajaan tidak membenarkan penyertaan wanita dalam undian 1963, tetapi mereka juga tidak menafikan hak mereka untuk membuat undi dan mengundi sendiri. Wanita juga mengundi dalam pilihan raya parlimen September 1963. Buat pertama kalinya, enam wanita dipilih ke parlimen, dan Shah melantik dua wanita lain ke senat. [72] :681Bilangan timbalan menteri wanita juga meningkat dalam pilihan raya parlimen berikutnya. Pada tahun 1978, menjelang Revolusi Islam, 22 wanita berada di parlimen. [72] :677–683Wanita mengekalkan hak untuk mengundi selepas Revolusi Islam, dan empat dipilih ke parlimen di bawah Republik Islam. Dalam pilihan raya Majlis 2000, 13 wanita telah dipilih ke parlimen. [72] :677–683Pada tahun 1960-an dan 1970-an, Farrukhru Parsa telah dilantik sebagai menteri pendidikan dan Mahnaz Afkhami sebagai menteri negara bagi hal ehwal wanita. Namun, jawatan menteri negara bagi hal ehwal wanita telah dihapuskan pada tahun 1978. Hingga saat ini, wanita di Iran terus berjuang untuk memperoleh lebih banyak hak dalam bidang politik.

Tunisia[sunting | sunting sumber]

Tunisia memperoleh kemerdekaannya dari Perancis pada tahun 1956. Pada tahun yang sama Kod Status Peribadi (CPS) telah digubal, memperbaharui undang-undang keluarga dan bertujuan untuk mewujudkan kesaksamaan antara wanita dan lelaki. [78] CPS mengharamkan amalan poligami, memerlukan persetujuan daripada kedua-dua belah pihak untuk berkahwin, dan menetapkan umur minimum untuk berkahwin. [78] Ia juga memberi wanita keupayaan untuk memulakan perceraian dan memberi mandat bahawa prosedur perceraian mesti dilakukan di mahkamah sekular. [78] Wanita mendapat hak untuk mengundi pada tahun 1957 dan keupayaan untuk bertanding jawatan politik pada tahun 1959. [79] Walau bagaimanapun, hanya dua puluh tahun kemudian, pada tahun 1983, wanita telah dipilih sebagai jawatan politik. Fethia Mzali dan Souad Yaacoubi adalah wanita pertama yang memegang jawatan politik. [80] Pada tahun 1985, Tunisia telah meratifikasi Konvensyen Mengenai Penghapusan Segala Bentuk Diskriminasi Terhadap Wanita. Walau bagaimanapun, terdapat beberapa tempahan yang dibuat. [78] Pada tahun 1983, perubahan kepada CPS terus memperluaskan hak wanita seperti laluan kewarganegaraan secara matrilineal dan hak penjagaan kanak-kanak selepas perceraian. [78] Berikutan revolusi Jasmine, pergerakan wanita berjuang untuk memastikan kewujudan CPS dalam kerajaan baharu dan wanita akan dijamin hak sama rata dalam perlembagaan. Pada tahun 2011 kuota telah diluluskan yang memerlukan pihak menggunakan senarai parlimen untuk bergilir-gilir antara lelaki dan wanita. Pada 2016 peruntukan tambahan telah dibuat kepada kuota yang menyatakan bahawa parti yang menggunakan senarai parlimen juga perlu mempunyai senarai mereka diketuai oleh wanita. [78]

Turki[sunting | sunting sumber]

Penyertaan politik formal wanita bermula dengan Republik Turki . Sekumpulan wanita cuba menubuhkan parti wanita selepas kebangkitan Republik Turki tetapi dinafikan. Status undang-undang wanita berubah antara 1920 dan 1935. Wanita Turki diberikan hak politik lebih awal daripada wanita di negara Islam atau Eropah yang lain. Mereka dibenarkan mengundi untuk pilihan raya tempatan pada tahun 1930 dan pilihan raya nasional pada tahun 1934. Terdapat juga banyak sokongan daripada pemimpin parti tunggal untuk lebih banyak penyertaan wanita dalam kerajaan antara 1930 dan 1946. Dalam pilihan raya kebangsaan 1935, 18 wanita (4.6%) telah dipilih ke parlimen. [72] :682Walau bagaimanapun, terdapat penurunan dalam penyertaan wanita selepas rejim pelbagai parti. Sehingga tahun 1984, peratusan wanita di parlimen adalah antara .61 dan 1.76. [72] :677–683Selepas tahun 1984, terdapat sedikit peningkatan, tetapi peratusan wanita masih tidak pernah melebihi tahun 1935. Sebagai contoh, dalam pilihan raya 2002, 24 (4.5%) adalah wanita. [72] :677–683Tiga belas daripada 365 wanita berada dalam Parti Keadilan dan Pembangunan (AKP) dan sebelas daripada 177 adalah dalam Parti Rakyat Republikan (CHP) yang demokratik sosial. [72] :677–683Antara 1935 dan 2004, 126 wanita menjadi ahli parlimen, tetapi 48.9% daripada mereka tidak mendapat peluang untuk penggal kedua. [72] :677–683Oleh itu, daripada 8,517 kerusi, hanya 183 (2.1%) wanita mendudukinya. [72] :677–683

Wanita dalam pemerintahan Turki cenderung terfokus pada bidang yang terkait dengan peran tradisional wanita, seperti pendidikan dan kesehatan. Sejak tahun 1971, hanya 14 wanita yang telah terlibat dalam 16 kabinet dan menduduki 28 jabatan menteri. Tansu Çiller, sebagai pemimpin Partai Laluan Sejati (DYP), menjadi perdana menteri wanita pertama di Turki dan menjabat hingga tahun 1996. Secara statistik, jumlah wanita yang bekerja di kantor pemerintahan meningkat dengan kecepatan yang lebih tinggi daripada jumlah lelaki.Namun, perlu dicatat bahwa walaupun terjadi peningkatan dalam partisipasi wanita di sektor publik, kesenjangan gender dalam politik dan pemerintahan masih ada di Turki. Wanita masih menghadapi tantangan dan hambatan dalam mencapai posisi kepemimpinan yang lebih tinggi dan memiliki representasi yang setara dengan pria dalam arena politik..

Pejabat Perdana Menteri dimansuhkan di Turki pada 2018.[perlu rujukan]

Sejak 1995, bilangan wanita di parlimen terus meningkat. Kadar perwakilan wanita tidak jatuh di bawah 10 peratus selepas pilihan raya 2007. [66] [67]

Pergerakan[sunting | sunting sumber]

Menjelang abad kesembilan belas, wanita Islam mula mewujudkan pertubuhan wanita yang bertujuan untuk memasukkan wanita sebagai pemimpin awam. [81] Pada masa ini, wanita mula menyokong pendidikan tinggi, bersama-sama dengan membantah tudung penuh yang mereka terpaksa pakai. Perbahasan mengenai isu-isu sebegini memberi wanita tertentu akses kepada peranan awam, khususnya wanita dari kelas yang lebih tinggi. Cita-cita Barat mungkin bertanggungjawab untuk mempengaruhi wanita tertentu untuk menjadi aktivis dan mendapatkan peranan kepimpinan awam. [57] Abad kesembilan belas juga menandakan reformasi sekatan sosial tertentu dan penindasan terhadap wanita, khususnya mengenai pendidikan, poligami, dan perkahwinan diatur seorang gadis muda dengan lelaki yang lebih tua. [57]

Wardah al-Yaziji dan Wardah al-Turk, dua wanita terpelajar di Syria, mula menulis Aishah al-Taymuriyah Mesir pada tahun 1860-an dan 1870-an. [57] Wanita itu membincangkan pembaharuan yang berpotensi untuk jantina mereka dengan harapan dapat meningkatkan kesedaran tentang ketidaksamaan jantina. [57] Pada masa yang sama, dan sebagai sumbangan kepada penerbitan ini, Hind Nawfal, seorang pendatang dari Syria ke Iskandariah, menerbitkan karya bulanan wanita dalam bahasa Arab yang dipanggil Al-fatah. [57] Pada tahun 1891, Zainab Fawwaz, juga seorang pendatang ke Iskandariah, menerbitkan akhbar Al-nil. [57] Tindakan sedemikian dianggap sebagai tanda pertama feminisme Muslim .

Pada awal abad kedua puluh, wanita mula mengambil bahagian dalam gerakan dan kempen kebangsaan. Wanita di Iran mengambil bahagian dalam Pemberontakan Tembakau dan Revolusi Perlembagaan pada tahun 1908. [57] Akibatnya, wanita kelas atas mengasaskan masyarakat politik yang bertujuan untuk meningkatkan hak wanita dalam pendidikan dan politik. Penyertaan nasional sebegini membantu mengatasi pengasingan wanita dalam masyarakat Islam.

Selepas Perang Dunia I, isu jantina menjadi fokus dalam usaha melakukan reformasi. Iran, Tunisia, dan Mesir semuanya mengatasi isu-isu kontroversial mengenai hak-hak wanita dalam perceraian dan hak penjagaan anak ketika melakukan perubahan dan penyesuaian. Iran dan Turki juga mulai menentang secara tegas kewajiban berhijab. Pembaharuan semacam ini terus berlanjut sepanjang abad ke-21.

Lihat juga[sunting | sunting sumber]

  • Tokoh wanita dalam al-Quran
  • Sultana (gelaran), gelaran perempuan selari dengan sultan ; seorang pemimpin wanita Islam
  • Wanita dalam Islam
  • Pengasingan jantina dalam Islam
  • Wanita sebagai imam

Rujukan[sunting | sunting sumber]

  1. ^ "Women in Islam". University of New Mexico. 31 January 2005. Dicapai pada 29 May 2017.
  2. ^ a b Martin, Richard C. "Encyclopedia of Islam and the Muslim World". Primary. Macmillan Reference USA. Dicapai pada 3 May 2014.
  3. ^ Templat:Qref
  4. ^ Templat:Qref
  5. ^ Shahla Haeri 2020. The Unforgettable Queens of Islam: Succession, Authority, Gender. Cambridge University Press
  6. ^ Shahla Haeri. 2020. The Unforgettable Queens of Islam: Succession, Authority, Gender. Cambridge University Press
  7. ^ a b Bhutto, Benazir. "Politics and the Muslim Woman". Oxford Islamic Studies Online. Oxford University Press. Diarkibkan daripada yang asal pada 10 March 2018. Dicapai pada 2 May 2014.
  8. ^ Ali (9 February 2015). "What does it mean when the Quran says "Men are the protectors and maintainers of women"?". mymuslimthoughts.blogspot.ca.
  9. ^ Shahla Haeri. "Queen of Sheba and Her Mighty Throne," 2020, pp.29-51. The Unforgettable Queens of Islam: Succession, Authority, Gender. Cambridge University Press
  10. ^ Guindi, Fadwa El; Duderija, Adis, "Gender Construction", The Oxford Encyclopedia of Islam and Women, Oxford Islamic Studies Online, dicapai pada 28 April 2014
  11. ^ a b Mattar, Philip, penyunting (2004). "Qasim Amin". Encyclopedia of the Modern Middle East & North Africa: A-C (ed. Second). New York: Macmillan Reference USA. m/s. 890-895.
  12. ^ Shahla Haeri. 2020, pp.183-218. The Unforgettable Queens of Islam: Succession, Authority, Gender, Cambridge University Press
  13. ^ a b Shahla Haeri. 2020, pp.141-182. The Unforgettable Queens of Islam: Succession, Authority, Gender, Cambridge University Press
  14. ^ Bhat, Devika; Hussain, Zahid (20 February 2007). "Female Pakistani minister shot dead for breaking Islamic dress code". The Times. London. Dicapai pada 2 May 2010.
  15. ^ a b Wordsworth, Anna (2007), A Matter of Interests: Gender and the Politics of Presence in Afghanistan's Wolesi Jirga (PDF), Kabul: Afghanistan Research and Evaluation UnitWordsworth, Anna (2007), A Matter of Interests: Gender and the Politics of Presence in Afghanistan's Wolesi Jirga (PDF), Kabul: Afghanistan Research and Evaluation Unit Ralat petik: Tag <ref> tidak sah, nama "kabul" digunakan secara berulang dengan kandungan yang berbeza
  16. ^ Khan, Sarfraz; Samina (Winter 2013). "Politics of policy and legislation affecting women in Afghanistan: One step forward two steps back". Central Asia Journal: 1–24.
  17. ^ a b Pincock, Stephen (9 October 2004). "Massouda Jalal, Presidential Candidate In Afghanistan". The Lancet. 364: 1307. doi:10.1016/S0140-6736(04)17174-2.
  18. ^ a b Kabul, Golnar Motevalli in (2013-02-24). "Afghanistan's first female mayor proves critics wrong". The Guardian (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2021-11-15.
  19. ^ a b "Fawzia Koofi: Afghan negotiator and campaigner shot by gunmen". BBC News (dalam bahasa Inggeris). 2020-08-16. Dicapai pada 2021-11-15.
  20. ^ a b "An Afghan politician spent her life working for women's rights. She barely made it out of the country". Washington Post (dalam bahasa Inggeris). ISSN 0190-8286. Dicapai pada 2021-11-15.
  21. ^ a b "From Exile, Afghanistan's Fawzia Koofi Keeps Fighting". thediplomat.com (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2021-11-15.
  22. ^ a b c d "Sima Samar". Right Livelihood (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2021-11-15.
  23. ^ "Ms. Sima Samar | UN Secretary-General's High-Level Panel on Internal Displacement". www.un.org. Dicapai pada 2021-11-15.
  24. ^ "Lala SHEVKET :: official site". lalashevket.az. 13 December 2013.
  25. ^ "Women and property rights: Who owns Bangladesh?". The Economist (Blog). 21 August 2013. Dicapai pada 2 December 2013.
  26. ^ Torild, Skard (2014). Women of power: Half a century of female presidents and prime ministers worldwide. Bristol, UK: Policy Press. m/s. 135 ff. ISBN 978-1-4473-1578-0.
  27. ^ Chowdhury, Najma (September 2008). "Lessons On Women's Political Leadership From Bangladesh". Signs: Journal of Women in Culture & Society. University of Chicago Press. 34: 8–15. doi:10.1086/588584.
  28. ^ a b c "The 100 Most Powerful Women: #33 Khaleda Zia". Forbes. 31 August 2006. Dicapai pada 30 March 2020.
  29. ^ Gerlach, Ricarda, Derichs, Claudia; Thompson, Mark R. (penyunting), "Female Political Leadership and Duelling Dynasties in Bangladesh", Dynasties and Female Political Leaders in Asia, Berlin et al.: LIT: 113–150
  30. ^ "The 100 Most Powerful Women: #29 Khaleda Zia". Forbes. 2005. Diarkibkan daripada yang asal pada 28 December 2005.
  31. ^ "Forbes 100 Most Powerful Women in the World: #14 Begum Khaleda Zia". Forbes. 14 June 2012. Diarkibkan daripada yang asal pada 14 June 2012.
  32. ^ Shaheen, Jack G. (2003). "Reel Bad Arabs: How Hollywood Vilifies a People" (PDF). Annals of the American Academy of Political and Social Science. 588 (1): 171–193 [184]. doi:10.1177/0002716203588001011.
  33. ^ AfricaNews (2017-02-27). "Meet Egypt's first female governor: Nadia Ahmed Abdou Saleh". Africanews (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2021-11-15.
  34. ^ Goldschmidt, Arthur (2000). Biographical Dictionary of Modern Egypt. American University in Cairo Press. ISBN 978-977-424-579-4. OCLC 23738490.
  35. ^ Karam, Azza M. (1998). Women in Parliament: Beyond Numbers. Handbook. 2. Stockholm: International Institute for Democracy and Electoral Assistance (International IDEA). ISBN 978-91-89098-19-0. OCLC 186101396.
  36. ^ "Women's Activism NYC". www.womensactivism.nyc. Dicapai pada 2021-11-15.
  37. ^ Sullivan, Earl L. (1986). Women in Egyptian public life. Internet Archive. Syracuse, N.Y. : Syracuse University Press. ISBN 978-0-8156-2354-0.
  38. ^ "The new face of Egypt's parliament: an 83-year-old female lawmaker". Egypt Independent (dalam bahasa Inggeris). 2021-01-15. Dicapai pada 2021-11-15.
  39. ^ "Egyptian MP requests the creation of free playgrounds for Egyptian children". Egypt Independent (dalam bahasa Inggeris). 2018-10-31. Dicapai pada 2021-11-15.
  40. ^ "House of Representatives members suggest banning single-use plastic bags in Egypt's coastal governorates". Egypt Independent (dalam bahasa Inggeris). 2019-07-05. Dicapai pada 2021-11-15.
  41. ^ "Meet Eva Habil! The First Egyptian Female Mayor". What Women Want (dalam bahasa Inggeris). 2012-12-01. Dicapai pada 2021-11-15.
  42. ^ "Megawati Sukarnoputri". Council of Women World Leaders (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2021-11-15.
  43. ^ "Megawati: The Princess Who Settled for the Presidency". Time. 27 July 2001. Diarkibkan daripada yang asal pada 17 February 2007. Dicapai pada 2 May 2010.
  44. ^ Gerlach, Ricarda, Derichs, Claudia; Thompson, Mark R. (penyunting), "'Mega' Expectations: Indonesia's Democratic Transition and First Female President", Dynasties and Female Political Leaders in Asia, Berlin et al.: LIT: 247–290
  45. ^ Haeri, Shahla. The Unforgettable Queens of Islam: Succession, Authority, Gender, Cambridge University Press. 2020, pp.183-218
  46. ^ "Following Election, Jordan Sees Drop in Female Lawmakers". The Media Line (dalam bahasa Inggeris). 2020-11-11. Dicapai pada 2021-12-17.
  47. ^ "Toujan al-Faisal denied the right to stand for the parliamentary elections". International Federation for Human Rights (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2021-11-15.
  48. ^ "Kurti kandidat i VV-së për kryeministër, Osmani për presidente". Koha Ditore (dalam bahasa Albanian). 14 January 2021.CS1 maint: unrecognized language (link)
  49. ^ "Kosovo MPs elect lawyer Vjosa Osmani as president". Deutsche Welle. 4 April 2021. Dicapai pada 5 April 2021.
  50. ^ Qena, Nebi (7 April 2011). "Atifete Jahiaga Elected As Kosovo's First Female President". Huffington Post. Diarkibkan daripada yang asal pada 5 December 2011.
  51. ^ "Progressive or Conservative, Women Influence Islam". Women's eNews (dalam bahasa Inggeris). 2005-10-09. Dicapai pada 2021-12-17.
  52. ^ "Paroles de femmes – Jeune Afrique". JeuneAfrique.com (dalam bahasa Perancis). Dicapai pada 2021-12-17.
  53. ^ "Reforming Moroccan family law: the Moudawana". Centre For Public Impact (CPI) (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2021-12-17.
  54. ^ Sadiqi, Fatima. "WOMEN'S RIGHTS IN THE MIDDLE EAST AND NORTH AFRICA" (PDF).
  55. ^ "Latifa Jbabdi". IFIT (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2021-12-17.
  56. ^ a b Chechik, Sonya. "Mbarka Bouaida Wins 'Historic' Election as First Woman to Lead Moroccan Region". www.moroccoworldnews.com/ (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2021-12-17.
  57. ^ a b c d e f g h Hussain, Syed Rifaat. "Bhutto, Benazir". The Oxford Encyclopedia of the Islamic World. Oxford University Press. Dicapai pada 3 May 2014.
  58. ^ Mazrui, Ali A. (April 2001). "Pretender to Universalism: Western Culture in a Globalizing Age". Journal of Muslim Minority Affairs. 21: 11–24. doi:10.1080/13602000120050523.
  59. ^ Gillet, Kit (21 December 2016). "Romania Set for First Female, and First Muslim, Prime Minister". The New York Times. Bucharest, Romania.
  60. ^ a b "Biography | kingdom of Saudi Arabia - Ministry of Foreign Affairs". embassies.mofa.gov.sa. Dicapai pada 2021-12-18.
  61. ^ Salem, Mostafa (2021-09-29). "Tunisia's president appoints woman as prime minister in first for Arab world". CNN. Dicapai pada 2021-10-19.
  62. ^ Neuman, Scott (2021-09-29). "Tunisia's New Prime Minister Is The 1st Woman To Lead A Government In The Arab World". NPR (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2021-12-18.
  63. ^ "Najla Bouden: what next for Tunisia's first female PM?". The Guardian (dalam bahasa Inggeris). 2021-10-06. Dicapai pada 2021-12-18.
  64. ^ Beyer, Lisa (25 November 2001). "The Women of Islam". Time. Dicapai pada 30 March 2020.
  65. ^ Reinart, Ustun (March 1999). "Ambition for All Seasons: Tansu Ciller". Middle East Review of International Affairs (MERIA). 3: 80–83. Dicapai pada 20 April 2014.
  66. ^ a b "An Afyon University paper by D. Ali Aslan" (PDF) (dalam bahasa Turki).
  67. ^ a b "Kadın milletvekillerinin temsil oranı arttı". www.aa.com.tr.
  68. ^ Shahla Haeri. 2020, pp. 77-138. The Unforgettable Queens of Islam: Succession, Authority, Gender. Cambridge University Press.
  69. ^ Andersen, Knud (2000). "The Queen of the Habasha in Ethiopian History, Tradition and Chronology". Bulletin of the School of Oriental and African Studies, University of London. Cambridge University Press. 63 (1): 36–37. doi:10.1017/S0041977X00006443. JSTOR 1559587.
  70. ^ MacDougall, Susan, "Jordan", The Oxford Encyclopedia of Islam and Women, Oxford Islamic Studies Online, dicapai pada 27 April 2014
  71. ^ "World's Most Powerful Women: #53 Queen Rania Al Abdullah". Forbes. 2011. Diarkibkan daripada yang asal pada 14 December 2011.
  72. ^ a b c d e f g h i j k l m n o p q Suad, Joseph, penyunting (2005). "Entry 89: Public Office". Encyclopedia of Women & Islamic Cultures, Volume 2: Family, Law, and Politics. Leiden, Netherlands, and Herndon, Virginia, USA: Brill Academic Publishers. ISBN 90-04-12818-2.
  73. ^ The United Nations Economic and Social Commission for Western Asia.(2017). Women’s Political Representation in the Arab Region. https://iknowpolitics.org/sites/default/files/women-political-representation-arab-region-english.pdf
  74. ^ a b c d Sika, Nadine; Khodary, Yasmin (2012-09-01). "One step forward, two steps back? Egyptian women within the confines of authoritarianism". 13: 91–100. Cite journal requires |journal= (bantuan)
  75. ^ a b c d "Women's Political Participation in Egypt Barriers, opportunities and gender sensitivity of select political institutions" (PDF). 2018.
  76. ^ "Egyptian feminist movement: a brief history". openDemocracy (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2021-12-18.
  77. ^ a b "International IDEA". www.idea.int. Dicapai pada 2021-12-18.
  78. ^ a b c d e f Mail, Erica. "Women's Rights in Tunisia Before and After the 2011 Revolution : Progress When It Helps the People in Power".
  79. ^ "Is Tunisia the beacon of women's rights it claims to be?". Amnesty International (dalam bahasa Inggeris). 2016-01-15. Dicapai pada 2021-12-18.
  80. ^ "Décès de Fethia Mzali, veuve de l'ancien Premier ministre, Mohamed Mzali". Leaders.
  81. ^ Zuhur, Sherifa. "Women's Movements". The Oxford Encyclopedia of the Islamic World. Oxford University Press. Diarkibkan daripada yang asal pada 10 December 2018.

Templat:Women in governmentTemplat:SuffrageMenganalisis Kepimpinan Wanita Islam : Konteks Kontemporari

Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Pemimpin_politik_wanita_Islam&oldid=6140115"